Өлең, жыр, ақындар

Қорық

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 762
Сүйіп ем мен;
елде болған екі айда
ол да сүйген секілді еді, —
не пайда
қара кемпір қуды бір күн:
— кет, әйда.—
Осыны да қыз бағу деп атай ма?
Ит байлайды — "жанды құлып" қояды.
есігіне даңғыра іліп қояды:
ей, тіршілік, кемпіршілік баяғы!
Қыз қалды өстіп.
Қызығы алды еңбектің.
(Енді бәрін еңбегіммен жеңбекпін).
Онсыз-дағы күзеті мол есікті
бірер жұма күзеттім де мен кеттім.
Кемпір қызын ат ізінен қызғанды...
тағдыр, бәлкім, маңдайына сызған-ды:
қызғаншақ жан дүниеден озды ақыр,
бірақ ешкім жоламады қызға әлгі.
Жұрт шошыпты,
ақырында не шықты:
аула айнала адыраспан өсіпті.
Сол ғашыққа соғып едім жақында —
кетік тісті кемпір ашты есікті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

"Нейтрон" бейнесі

  • 0
  • 0

Қасіреттің тілін қалай дәл тапқан,
өмір жасап пальтолар мен қалпақтан —
о, ант атқан, ант атқан!
Мөлдір бұлақ бұрынғыдай сұп-сұйық,

Толық

Ескілік

  • 0
  • 0

Дүниеде "тозды" деген сөз қиын —
айтпас едім:
әттең, менің тозды үйім.
Аттап қалсаң — батқан сынды дүр салмақ,

Толық

Туған жер

  • 0
  • 0

— Туған жерің қай жер, — деді, — жаңа ақын?
— Ол жерде де аспан мен күн болатын.
— Туған жерің қай жер? — деді бір келіншек күлегеш,
— Қара жер! — деп жауап бердім, — су емес.

Толық

Қарап көріңіз