Өлең, жыр, ақындар

Ұршық пен домбыра

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1051
Жіп иірді ол толғанып,
Қолында — сол бір ұршық.
Домбырамды қолға алып,
Мен — күй шерттім ыңырсып.
Қартайды анам — толды ұршық
Саусағынан әл кетіп.
Сыршыл жан боп көлгірсіп,
Мен отырмын әндетіп.
Айларды ұршық иіріп,
Жыл жасайтын секілді.
Домбыра ше?
Бәрінен
Мұң жасайтын секілді.
Ұнатады көп санды
заманымыз деп біздің:
Күйдің тоғыз пернесін
жиырма бірге жеткіздім.
Ал ұршық ше?
баяғы,
сол баяғы зырылы:
Өтіп жатқан білдіртпей
Уақыт сынды ұлы ұры.
Анам шөгіп барады,
Ұршық толып келеді,
Бар ғұмыры анамның
жіпке айналды себебі.
Барған сайын құныс бел,
қусырылып барады:
Барын беред ұршыққа ол,
Ал мен күйден — аламын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аялдамада

  • 0
  • 0

Әйелдер тұр тықыршып,
сұлулары көптен көп —
еріні күрең көбінің
иектері көкпеңбек.

Толық

Байронға

  • 0
  • 1

Уа, керемет!
Буырқана туды өлең
Сол ғасырда өсек-ғайбат гулеген.
«Азаматтар» азап атты, тас атты,

Толық

Көкейінің бір сырын кім бүкпеген

  • 0
  • 0

Көкейінің бір сырын кім бүкпеген,
бүгіп жүрмін бір сырды күндікке мен.
Мың парағым ашылып жатса дағы,
бір парағым жанымда жүр бүктеген.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар