Тарпаңнан туған құлындай

(Қажымұрат Нағмановқа)

Ел үшін соғып жүрегі, ел үшін талса білегі,
Жігітті өрге жетелер, көтерер көптің тілегі.
Тарпаңнан туған құлындай даланың арда түлегі,
Алқалы топтың туындай абыройың аспан тіреді.
Жарқылдап өстің жасыңнан, сарбаздай жарақ асынған,
Жаралған оттай жасыннан, тұяқсың туған асылдан.
Сөзің жоқ бастан асырған, сырың жоқ жұрттан жасырған,
Дұшпанды қудың қасыңнан, кеудесін керіп басынған.
Күн кешіп адал еңбекпен, жампозсың өзің ержеткен,
Нөсерді кештің селдеткен, боранды көрдің желдеткен.
Есікке бітер қасиет, бесікке біткен жөргектен,
Жаныңды ұқты ел көптен, қазақтың мұңы тербеткен.
Әркімнің жөні бір басқа, сен де бір жүйрік марғасқа,
Жарымай келем мен қасқа өзіңдей батыр жолдасқа.
Қайраткер, шіркін, қайда бар, ысқырып тұрсын айдаһар,
Қоң етін кесіп беретін қарындас пенен қандасқа?!
Түзейсің елдің қисығын, жамайсың жолдың жыртығын,
Сүрінбей өтсін жолаушы жерінде қазақ жұртының.
Іргеңде жылан жатпасын, сыртыңнан кезеп атпасын,
Қызғаныш деген қаскүнем қанды ауыз қара мылтығын.
Қабыл ал, бауыр, толғанып жыр жаздым өзің жайында,
Өрнекті сөзге өзек боп жүресің әркез ойымда.
Жарқырап айдай төрде отыр қазақтың барлық тойында,
Сарқырап ақсын бұлақтар сен жүрген жолдың бойында.
Қымбат қой елге қашанда өзіңдей ердің бағасы,
Арқаңа жапқан шапанның малынсын нұрға жағасы.
Тау асып, тасты бассаң да, желдіртіп жүзден ассаң да,
Астыңа мінген атыңның түспесін сынып тағасы!..

---