Ауыл түйіні

Айтарым көп ауыл аймақ өзегіне,
Қиын қыстау жоқшылық кезеңіне.
Бейнесі тіршіліктің болмысына,
Бар мен жоқ дағдарыстың кезегінде.

Заманның жүзі өткір құлағанға,
Тағдырдың үні шулы жылағанға.
Қалың жұрт туған-туыс мекенінде,
Ауырдың жүгі жеңіл жүмылғанға.

Сол бір дәуір өтіп кетті зар жылатып,
Еңбектеп, көтергенді сан құлатып.
Шаруашылық ауылымның баяу құлап,
Ескерткіш орнағандай қаңқа сұлап.

Ғасырдан ғасыр кешіп жол өткердік,
Тынысы ауылымның мың ептеліп.
Мақсаты осы болар аңсағаны,
Жағдайдың шарықтауда тың енсеріп.

Өркендеп келе жатқан кұтты мекен,
Асқақтап тұрған сенің даңқын екен.
Таразыға салар болсан ауылымды,
Ғаламнан асып түсер атамекен.

Балалық шақ есімде қилы кезең,
Қайталамбас сол бір сәт соны сезем,
Өзен көлді аралап өткен жылдар,
Қаларсың мәңгі есте менің терең.

Көк аспан мен қара жердің ортасында,
Жаһанда теңдессіз, сұлулық саласында.
Бір өзіңе жетерме екен әлемдегі,
Гауһар тастай бағалы, бағасы да.

---