Өлең, жыр, ақындар

Ізгілік нышаны

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 3250
Іні өседі ағасына сүйеніп,
Көкірегінен күмбір-күмбір күй өніп.
Бірін-бірі қолдап-қорғап жүретін,
Аға-ініге басымызды иелік.
Балдың дәмін білмейсің ғой, жемесең,
(Бір тың теңеу таппадың ба деме сен).
Бір үлкен іс тындырғандай боламын,
Сүрінгенді қолтығынан демесем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең маған өкпелі...

  • 0
  • 0

Белгісіз ғой енді қанша тұрмағым,
Жетті, жетті осы сайран құрғаным.
Өспеген соң жаңа гүлдер, жас гүлдер,
Солғын тартып бара жатыр жыр-бағым.

Толық

Терең мен тайыз

  • 0
  • 0

Біреулер жүр байлығына мақтанып,
Өз-өзінен жарылуға шақ қалып.
Бұл тірліктің құпиясын білсек те,
Kейде айтады бар шындықты ақтарып.

Толық

Маңғыстау

  • 0
  • 1

Бұрын өңсіз жон еді бұл аралар,
Бүгін бос жер таппайсың сына қағар.
Жер төсіне қадалған темір діңгек,
Айдала самсап тұр мұнаралар.

Толық

Қарап көріңіз