Өлең, жыр, ақындар

Күн өкпелеп барады

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 383
Оралмай жүр тіліме көптен өлең,
Өлеңсіз жер, жаңғырып көктемеген.
Күн де батып барады көкжиекке
Тіршілікке сыңаймен өкпелеген.
Күйге түскен сияқты күнім ғаріп,
Әнсіз, мәнсіз не керек, сұлуланып.
Өкпелемей қайтеді кей кеудеге
Тарата алмай қойған соң жылу, жарық.
Жылуы жоқ, не керек сұлулығым,
Қонды ұяға өкпелеп күнім, бүгін.
Мекендеген адамзат жер бетінің,
Өз бетімен көрген соң зұлымдығын.
Құдіретті күш келмейді неге, тілге,
(Әлсіздер ғой, алдымен өлетін де)
Қарсақ, қасқыр, түлкіні, қыран бүріп,
Ал, арыстан арқарды жем етуде.
Табанға сап шығармай тағдыр үнін,
Тамшы тамбай, сарғайып қалды гүлім.
Көз жасымды көрсетпей ішке жұттым,
Тым кеш біліп, мен өмір заңдылығын.
Батар күннің қарашы, қарағанын,
Жамау еткен жылуын жараға мың.
Әлсіреген тілімнің таңдайына,
Тамызуға тамшы су жарамадым.
Жата алмастай жолаушы атын тұсап,
Ауру ауа, улы су, «атомды» шақ.
Күн өкпелеп барады, жер бетінен,
Жер астына кірген бір ақынға ұқсап.
Арылмайтын жатқандай сор, бағым да,
Өмір бардай ананың толғағында.
Кімдер тісті, азулы кімдер күшті,
Болады екен әділет сол жағында.
Көңілсізге келе ме, көктем, өлең,
Күзгі желмен жапырағын төккен емен.
Күреңітіп барады, күнім батып,
Тірлігіне түрменен өкпелеген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұрылысты уақыт төтелетіп

  • 0
  • 0

Бұрылысты уақыт төтелетіп,
Кешегімді бүгінім бекер етіп.
«Ертең ертең» деп жүріп, еркелетіп –
Келген өмір, басымнан кетеді өтіп...

Толық

Тың – толғау

  • 0
  • 0

Айналған тірі тарихтарға бұл далам,
Қозғалыстардан уақыттай мынау тынбаған.
Коммунистер, тыңның таңғы тынысын –
Құлақпен емес, жүректерімен тыңдаған.

Толық

Қарғып бастан, барады өмір арғымақ

  • 0
  • 0

Қарғып бастан, барады өмір арғымақ,
Әр әуенге билеп ағар әр бұлақ.
Аққан судай көз жасыма үгіліп,
Ішімде бар жататындай жар құлап.

Толық

Қарап көріңіз