Өлең, жыр, ақындар

Жер – жұмыртқа

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 404
Ойларым көп, тілмен қайтіп айта алам,
Айта алмасам, қайда барып жай табам?.
Ұлы Жер бір жұмыртқаға ұқсайды
Егіз тірі балапанды шайқаған.
Егіздердің екі түрлі жүрегі,
Күреспенен ішінде өмір сүреді.
Батқан кештей қап-қара да біреуі,
Атқан таңдай, аппақ екен біреуі.
Жүрекке артып өтеді адам ми жүгін,
Қайшыласқан қилы арман, қилы ұғым.
Жұмыртқаны жарып шығып жарыққа,
Асығады жүргізуге өз билігін.
Жерден еркін алу үшін керегін,
Бір-бірінен көріп болды көрерін.
Қапа-қара бір жалғандықпен күрескен
Әділетті ақ балапан дер едім.
Ол белгілі, жақынға да, жатқа да,
Тіршілігн мақта, мейлі мақтама.
Шындықтың ақ балапанын шоқиды –
Зұлымдықтың балапаны қап-қара.
Тынар емес күрес – майдан жол әлі,
Бір гүл өнсе, бір гүл семіп қалады.
Қос балапан жұмыртқа – жер ішінен
Жарып шығып қайсысы үстем болады?
Көңілімнің табады әсем жыр емін,
Жырсыз, сырсыз, қалай өмір сүремін?.
Аппақ таңдай балапанға күн тілеп,
Әділетке бұрып тұрар жүрегім.
Әділетті аңсап, туып, өскен ем,
Әділетті қорғағанды дос көрем.
Ұлы жердей жұмыртқаны зұлымдық,
Жарып шығып кете ме деп сескенем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем күнім жарқылдап күліп келші

  • 0
  • 0

Көктем күнім жарқылдап күліп келші,
Көңілімді етейін үмітке елші.
Жазғы жаңбыр жауғандай жапырақты,
Жапырағын жанымның жуып берші.

Толық

Біреуге болса жан қайғы

  • 0
  • 0

Біреуге болса жан қайғы,
біреуге болар мал қайғы,
Мың құбылған түлкі өмір,
көзді тартып алдайды.

Толық

Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем

  • 0
  • 0

Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем,
Есем кетсе, көктеммен көктемес ем.
Тіл қатпаймын, күлмеймін, үндемеймін
Көңілім қалып, бір досқа өкпелесем.

Толық

Қарап көріңіз