Өлең, жыр, ақындар

Түбір табалдырық

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 470
Осы жермен өткендей бабам жүріп,
Қалай, ішке сезімді қалам бүгіп.
Сол бір үйде мен жиі баратұғын
Түбір ағаш болыпты табалдырық.
Олжа көріп жүргенде әр күнімді,
Жан-жүректі жасындай толқын ұрды.
Толқып тұрдым, ашуға сол есікті,
Қорқып тұрдым, басуға сол түбірді.
Түбір жайлы туған ой арылмады,
Адам түгіл, жеткендей тәңірге әні.
«Бұтақтарым қайда» – деп жер астында
Аза тұтып жатқандай тамырлары.
Жер сілкініп кеткендей дүбірден мың,
Сиынғандай бір күшке күбірлермін.
Қасіретіне қараймын қалай, шыдап,
Жапырақтарын жоқтаған түбірлердің.
Өз көзі жоқ, көретін санатқа еріп,
Сұлуларда өтеді қабақ керіп.
Түбір – ағаш тамырлы табалдырық,
Тірілерге жатқандай сабақ беріп.
Тағдыр жайлы, не айтамын ғұмыр жайлы,
Еңсемді езер жұмыр жер, жұмыр қайғы.
Естігендей жан даусын тамырлардың,
Тұла-бойым түршігіп, шымырлайды.
Баспалдақ ғып түбірді басып өттім,
Басқан ізді жуғандай жасы көктің.
Жауап беріп жатқандай жер құшағы
Қабіріне айналып қасіреттің.
Айтшы маған, уақыттың белестері,
(Кеше ол көктеп, жайқалған емес пе еді)
Табалдырық... табанға, жердің өзі –
Түбір ағаш сияқты елестеді.
Өткен екен бұл жерден бабам жүріп,
Жетелеген бұл жерден баламды үміт.
Ұқсап менде бір күні сол түбірге,
Табандарға болармын табалдырық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн

  • 0
  • 0

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн,
Еңсемді басып езеді.
Тұманнан туған бұл жырдың,
Көрінбес көзге өзегі.

Толық

Сені көріп айрылдым бар еріктен

  • 0
  • 0

Сені көріп айрылдым бар еріктен,
Сенің сөзің мұз жанымды еріткен.
Сұрау салып қыр соңыңнан қалмаспын,
Қайда барсаң, көлеңкеңдей еріп мен...

Толық

Біреуге болса жан қайғы

  • 0
  • 0

Біреуге болса жан қайғы,
біреуге болар мал қайғы,
Мың құбылған түлкі өмір,
көзді тартып алдайды.

Толық

Қарап көріңіз