Өлең, жыр, ақындар

Түбір табалдырық

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 405
Осы жермен өткендей бабам жүріп,
Қалай, ішке сезімді қалам бүгіп.
Сол бір үйде мен жиі баратұғын
Түбір ағаш болыпты табалдырық.
Олжа көріп жүргенде әр күнімді,
Жан-жүректі жасындай толқын ұрды.
Толқып тұрдым, ашуға сол есікті,
Қорқып тұрдым, басуға сол түбірді.
Түбір жайлы туған ой арылмады,
Адам түгіл, жеткендей тәңірге әні.
«Бұтақтарым қайда» – деп жер астында
Аза тұтып жатқандай тамырлары.
Жер сілкініп кеткендей дүбірден мың,
Сиынғандай бір күшке күбірлермін.
Қасіретіне қараймын қалай, шыдап,
Жапырақтарын жоқтаған түбірлердің.
Өз көзі жоқ, көретін санатқа еріп,
Сұлуларда өтеді қабақ керіп.
Түбір – ағаш тамырлы табалдырық,
Тірілерге жатқандай сабақ беріп.
Тағдыр жайлы, не айтамын ғұмыр жайлы,
Еңсемді езер жұмыр жер, жұмыр қайғы.
Естігендей жан даусын тамырлардың,
Тұла-бойым түршігіп, шымырлайды.
Баспалдақ ғып түбірді басып өттім,
Басқан ізді жуғандай жасы көктің.
Жауап беріп жатқандай жер құшағы
Қабіріне айналып қасіреттің.
Айтшы маған, уақыттың белестері,
(Кеше ол көктеп, жайқалған емес пе еді)
Табалдырық... табанға, жердің өзі –
Түбір ағаш сияқты елестеді.
Өткен екен бұл жерден бабам жүріп,
Жетелеген бұл жерден баламды үміт.
Ұқсап менде бір күні сол түбірге,
Табандарға болармын табалдырық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көш

  • 0
  • 0

Көз ұшында бір белеңнен бір белең,
Жол шетінде бас шайқайды бүрлі емен.
Жотасына ғасыр теңін артып ап,
Заман атты көш барады дүрбелең.

Толық

Білсең, маған жел емес, дауыл керек

  • 0
  • 0

Білсең, маған жел емес, дауыл керек,
Дауыл ұлын тербетер тауым бөлеп.
Бағынбастан өзінше өмір сүрер,
Қоныстанып тәнімнен жаным бөлек.

Толық

Жанардан ағып бірге қайғы, үміттер

  • 0
  • 0

Жанардан ағып бірге қайғы, үміттер,
Пәрменді екпініне айрылып жер.
Даламның белес-белес пернелерін,
Барады басып-шауып сәйгүліктер.

Толық

Қарап көріңіз