Өлең, жыр, ақындар

Көзіңде сенің түн қалғып

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 456
Көзіңде сенің түн қалғып,
Адасып үнсіз қармандым.
Жүрекке жүктеп жылдар жүк,
“Күн бар”– деп алда алдандым.
Жастықпен қызыл-жасылды,
Шығады ақын- бақсы елден.
Құлаған таудан басымды,
Бас демес, адам ақша емген.
Мақтанар қарап тауға шың,
Табиғат заңы ол енді.
Ауырар, аяп сау басым,
Саудаға түскен өлеңді.
Жем болды қанша жауға жер,
Біледі оны әр қандас.
Сезімді ешбір саудагер,
Таразы таспен тарта алмас.
Тынықтым шертпе күйге кеп,
Меңзеген ойға мезгілім.
Дүниеден өтер, “дүние” деп,
Пенделер сезбей сөз құнын.
Маңдайы тасқа тимеген,
Жандай, бір тағдыр көп кешем.
“Дүние - боқты” илеген
Қоңызға ұқсап кетпесем...
Қанатты күннен күй ұғам,
Ұшқандай заңғар көкке мен.
Кеудеңнен сүттей ұйыған,
Жұлдызым өріп, көктеген...
Ұйыған иман өңіңнен,
Елестер таңдай бір шынар.
Өмірді мынау өлімнен,
Сұлулық сақтап тұр шығар...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзім адам, адамсыз күн жоқ маған

  • 0
  • 0

Өзім адам, адамсыз күн жоқ маған,
Өмірімнің жүрегі онсыз соқпаған.
Сырты көктем, ішіне қыс орнатып,
Адам атын жамылғаннан сақтанам.

Толық

Жүрек – бұлбұл болғанда, халқым – орман

  • 0
  • 0

Жүрек – бұлбұл болғанда, халқым – орман,
Шам жағады жолыма жарқын арман.
Ұшып-қонып сайраймын бұтағында,
Айтар әнін мен емес сарқып алған.

Толық

Соғады жүрек

  • 0
  • 0

Соғады жүрек!
Тынымсыз тулап кеудемде,
Серт еткендей сенбеуге.
Көктемге көшкен құстардай,

Толық

Қарап көріңіз