Өлең, жыр, ақындар

Көзіңде сенің түн қалғып

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 354
Көзіңде сенің түн қалғып,
Адасып үнсіз қармандым.
Жүрекке жүктеп жылдар жүк,
“Күн бар”– деп алда алдандым.
Жастықпен қызыл-жасылды,
Шығады ақын- бақсы елден.
Құлаған таудан басымды,
Бас демес, адам ақша емген.
Мақтанар қарап тауға шың,
Табиғат заңы ол енді.
Ауырар, аяп сау басым,
Саудаға түскен өлеңді.
Жем болды қанша жауға жер,
Біледі оны әр қандас.
Сезімді ешбір саудагер,
Таразы таспен тарта алмас.
Тынықтым шертпе күйге кеп,
Меңзеген ойға мезгілім.
Дүниеден өтер, “дүние” деп,
Пенделер сезбей сөз құнын.
Маңдайы тасқа тимеген,
Жандай, бір тағдыр көп кешем.
“Дүние - боқты” илеген
Қоңызға ұқсап кетпесем...
Қанатты күннен күй ұғам,
Ұшқандай заңғар көкке мен.
Кеудеңнен сүттей ұйыған,
Жұлдызым өріп, көктеген...
Ұйыған иман өңіңнен,
Елестер таңдай бір шынар.
Өмірді мынау өлімнен,
Сұлулық сақтап тұр шығар...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақсу

  • 0
  • 0

Ақсуым, ауасы бал, нұрлы таңды,
Өзіңді өтер ме едім жыр ғып мәңгі.
Ойласам, түнетемін орманы емес,
Әкеліп көз алдыма бір бұтаңды.

Толық

Көктем күнім жарқылдап күліп келші

  • 0
  • 0

Көктем күнім жарқылдап күліп келші,
Көңілімді етейін үмітке елші.
Жазғы жаңбыр жауғандай жапырақты,
Жапырағын жанымның жуып берші.

Толық

Өз басыңнан алғандаймын отты мен

  • 0
  • 0

Өз басыңнан алғандаймын отты мен,
Көз жасымды ерініңмен кептірем.
Қасыңда сәл, қала тұрсам, қас-қағым,
Қас қағым сәт, өмір сүрдім деп білем.

Толық

Қарап көріңіз