Өлең, жыр, ақындар

Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 383
Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім,
Тамшысындай көз жасым, ащы көлдің.
Оқ-дәрімен уланған жер анадай,
Күйін кешем, дәрменсіз “маскүнемнің”,
Мен айтпасам, жер мұңын кім айтады,
Күн айтады, көлеңке мұңайтады.
Өз ұрпағы денесін жер ананың,
Сүйегімен өлгеннің тыңайтады.
Бір кездегі төрімді босаға ғып,
Тас атады, дұшпаным тасаланып.
Құдайсыздар, табынып сыйынады,
Қолдан құдай уақытша жасап алып.
Бұл біреуге, демейді обал, анық,
Жан-жүрегің қансырар, жарланып.
Өрт қояды, басыма, тұлабойға,
Нәрім менен барымды тонап алып.
Әлде кәрі, білмеймін, әлде жаспын,
Алданғанды, тағы да алдамаспын,
Ойлануға, шамам жоқ шайқаламын,
Аспанда мас, жерде мас, менде маспын...
Таңды күтіп, о, қанша таудан астым,
Біле алмадым, әлде сау, әлде маспын?
Өмір гүлін өсіріп, адамзаттың
Кудесінен келеді арман ашқым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кешкі биде

  • 0
  • 0

Вальс әні, кетті бірден тартылып,
Кеңейгендей күй сазымен тар клуб.
Шыр айналып дөңгелеп жүр құрбылар,
Жүздерінде нұр арайлы таң күліп.

Толық

Күзгі сыр

  • 0
  • 0

Көңіл тұман...
арасына ай батқан,
Тірі жан жоқ. Тіл қататын аймақтан.
Тереземе құлап түсті қураған,

Толық

Енді ғана бой жеттім...

  • 0
  • 0

Енді ғана бой жеттім...
Жасымды сен сұрама,
Өткен жылдар бейне түс, ойда ылғи тұра ма?
Болсам-дағы бұл күні сүйіктісі біреудің,

Толық

Қарап көріңіз