Өлең, жыр, ақындар

Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 438
Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім,
Тамшысындай көз жасым, ащы көлдің.
Оқ-дәрімен уланған жер анадай,
Күйін кешем, дәрменсіз “маскүнемнің”,
Мен айтпасам, жер мұңын кім айтады,
Күн айтады, көлеңке мұңайтады.
Өз ұрпағы денесін жер ананың,
Сүйегімен өлгеннің тыңайтады.
Бір кездегі төрімді босаға ғып,
Тас атады, дұшпаным тасаланып.
Құдайсыздар, табынып сыйынады,
Қолдан құдай уақытша жасап алып.
Бұл біреуге, демейді обал, анық,
Жан-жүрегің қансырар, жарланып.
Өрт қояды, басыма, тұлабойға,
Нәрім менен барымды тонап алып.
Әлде кәрі, білмеймін, әлде жаспын,
Алданғанды, тағы да алдамаспын,
Ойлануға, шамам жоқ шайқаламын,
Аспанда мас, жерде мас, менде маспын...
Таңды күтіп, о, қанша таудан астым,
Біле алмадым, әлде сау, әлде маспын?
Өмір гүлін өсіріп, адамзаттың
Кудесінен келеді арман ашқым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақсу

  • 0
  • 0

Ақсуым, ауасы бал, нұрлы таңды,
Өзіңді өтер ме едім жыр ғып мәңгі.
Ойласам, түнетемін орманы емес,
Әкеліп көз алдыма бір бұтаңды.

Толық

Уақыт озар, уақыттан кешікпеген

  • 0
  • 0

Уақыт озар, уақыттан кешікпеген,
Кешікпеген ғарышқа «көшіпті өлең».
Мен дүниеге келгеннен бері қарай,
Көздің жасын үн-түнсіз кешіп келем.

Толық

Жоғалдың қайда таңғы айым

  • 0
  • 0

Жоғалдың қайда таңғы айым,
Тартты екен сені думан қай?
Жазуға толып маңдайым,
Тағдырым тасқа туғандай.

Толық

Қарап көріңіз