Өлең, жыр, ақындар

Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 449
Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім,
Тамшысындай көз жасым, ащы көлдің.
Оқ-дәрімен уланған жер анадай,
Күйін кешем, дәрменсіз “маскүнемнің”,
Мен айтпасам, жер мұңын кім айтады,
Күн айтады, көлеңке мұңайтады.
Өз ұрпағы денесін жер ананың,
Сүйегімен өлгеннің тыңайтады.
Бір кездегі төрімді босаға ғып,
Тас атады, дұшпаным тасаланып.
Құдайсыздар, табынып сыйынады,
Қолдан құдай уақытша жасап алып.
Бұл біреуге, демейді обал, анық,
Жан-жүрегің қансырар, жарланып.
Өрт қояды, басыма, тұлабойға,
Нәрім менен барымды тонап алып.
Әлде кәрі, білмеймін, әлде жаспын,
Алданғанды, тағы да алдамаспын,
Ойлануға, шамам жоқ шайқаламын,
Аспанда мас, жерде мас, менде маспын...
Таңды күтіп, о, қанша таудан астым,
Біле алмадым, әлде сау, әлде маспын?
Өмір гүлін өсіріп, адамзаттың
Кудесінен келеді арман ашқым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өрісім кең, өзгеден өрем бөлек

  • 0
  • 0

Өрісім кең, өзгеден өрем бөлек,
Тіл қатпаймын, естімес кереңге кеп.
Көре алмаған өңімде жақсылықты
Көп ұйықтадым, түсімде көрем бе деп.

Толық

Сағыну

  • 0
  • 0

Туған жер, ата мекен – Қосағашым,
Жыл өткен сайын қайта жасарасың.
Өзіңде туып-өсіп,
Алғаш рет

Толық

Мен егіліп алдыңда жылап тұрдым

  • 0
  • 0

Мен егіліп алдыңда жылап тұрдым,
Жария емес өзгеге жан-арыммен.
Ал сен болсаң, шылымды лақтырдың,
Өшіріп, үнсіз отын табаныңмен.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер