Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем

Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем,
Есем кетсе, көктеммен көктемес ем.
Тіл қатпаймын, күлмеймін, үндемеймін
Көңілім қалып, бір досқа өкпелесем.
Бойлап өспес жылусыз, күнсіз балаң,
Кім емдейді, жүректі бұл сыздаған.
Тасқан көңіл тез қайтып арнасына,
Неге екенін білмеймін, үнсіз қалам.
Тау мүжіліп, о, қанша бұлақ ақты,
Өкінішпен кей таңым жылап атты.
Неге өкпелеп қалдың деп, үнсіз кетсем,
Үнсіздіктің сырын дос сұрамапты.
Уақыт берер мен үшін жауапты ерек,
Кеңдік керек, ұшуға қанат керек.
Бөлсе мейлі, шет қағып, елім анам,
Анасынан кете ме, бала өкпелеп...
Қайталаған шыңдағы шынар әнін,
Үкілеген үміті ем бір ананың.
Білгің келіп сырымды о, туған ел,
Үнсіз кетсем, себебін сұрамағын.
Ояу ойға жыр дәнін сепсем өнер,
Өмірімді сенбесең, тексере бер.
Еркеліктен өкпелеп жатыр дерсің,
Бір күні елім, мен үнсіз кетсем егер...

---