Өлең, жыр, ақындар

Сәби-қар

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 386
Қар жауып тұр, қарашы, қар жауып тұр,
Ақ қанатты аспаннан ар жауып тұр.
Көкпен жердің арасы ақпандағы,
Тазалықпен тұрғандай жалғанып бір.
Жеткізе алмас бір сурет, тіл бейнелеп,
Алдымда аппақ жайылған тұр ғой кенеп.
Кіршігі жоқ ақ қарды арға ұқсаған,
Аяп тұрмын, басуға кірлей ме деп...
Қар жауып тұр, ақ қанат қар жауып тұр,
Қар көрмеген немерем таңданып тұр.
“Қар астында қалған із не болар” деп,
Көңілімде үрейлі бар қауіп бір.
Мекенге осы, ауып тұр мекенінен,
Үлпілдеген сезімнің жетегімен.
Пәктігі ме білмеймін сәби қардың –
Бір ұқсастық көремін екеуінен.
Осы ойлар, басыма келді адасып,
Кірлетеді-ау, тағы да пенде, басып/
Ары екен ғой адамның көкке ғашық,
Қары екен ғой даламның жерге ғашық.
Айналамды алғандай арман орап,
Қалықтайды біткендей арға қанат.
Қардай аппақ немерем «не берер» -деп,
Алақанын жаяды қарға қарап...
Ақ тон киіп, майысқан тұр шыбық, тал,
Жылтылдайды сырғадай, күн шығып, қар.
Жолдарындай жалғасқан жер бетінің,
Аспанда да өмір бар, тіршілік бар...
Реттеуде аспаннан, Дариға, күн,
Жүректегі егізі, ар-иманның.
Көктен жауған, құдай-ау! қалай, қайтсем –
Тазалығын сақтаймын сәби, қардың?...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көретұғын көзімді күннен алғам

  • 0
  • 0

Көретұғын көзімді күннен алғам,
Жарық дүние кімге шын, кімге жалған?
Топырағым, туған ел, туған анам,
Жүрегімде мүсіні тұлғаланған.

Толық

Күндерменен ақ сағым сырғанармын

  • 0
  • 0

Күндерменен ақ сағым сырғанармын,
Сырғанармын, сол күнмен бір жанармын.
Елеңдетіп жанымды түнгі көктен,
Даусы келер құлаққа тырналардың.

Толық

Менің даусым

  • 0
  • 0

Жаңбырын, ақ шуағын құйып кеуде,
Жыр бағын сыйға тартсам сүйікті елге.
Сол бақтан үнім тарап кеңістікке,
Дауысым жетсе менің биіктерге!

Толық

Қарап көріңіз