Өлең, жыр, ақындар

Сәби-қар

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 318
Қар жауып тұр, қарашы, қар жауып тұр,
Ақ қанатты аспаннан ар жауып тұр.
Көкпен жердің арасы ақпандағы,
Тазалықпен тұрғандай жалғанып бір.
Жеткізе алмас бір сурет, тіл бейнелеп,
Алдымда аппақ жайылған тұр ғой кенеп.
Кіршігі жоқ ақ қарды арға ұқсаған,
Аяп тұрмын, басуға кірлей ме деп...
Қар жауып тұр, ақ қанат қар жауып тұр,
Қар көрмеген немерем таңданып тұр.
“Қар астында қалған із не болар” деп,
Көңілімде үрейлі бар қауіп бір.
Мекенге осы, ауып тұр мекенінен,
Үлпілдеген сезімнің жетегімен.
Пәктігі ме білмеймін сәби қардың –
Бір ұқсастық көремін екеуінен.
Осы ойлар, басыма келді адасып,
Кірлетеді-ау, тағы да пенде, басып/
Ары екен ғой адамның көкке ғашық,
Қары екен ғой даламның жерге ғашық.
Айналамды алғандай арман орап,
Қалықтайды біткендей арға қанат.
Қардай аппақ немерем «не берер» -деп,
Алақанын жаяды қарға қарап...
Ақ тон киіп, майысқан тұр шыбық, тал,
Жылтылдайды сырғадай, күн шығып, қар.
Жолдарындай жалғасқан жер бетінің,
Аспанда да өмір бар, тіршілік бар...
Реттеуде аспаннан, Дариға, күн,
Жүректегі егізі, ар-иманның.
Көктен жауған, құдай-ау! қалай, қайтсем –
Тазалығын сақтаймын сәби, қардың?...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт үні миды ұрған жаңғырықтай

  • 0
  • 0

Уақыт үні миды ұрған жаңғырықтай,
Өзге түгіл, өзімді қалдым ұқпай.
Қабылдайтын болыппын салқын, бәрін
Келіп кету, өмірге заңдылықтай...

Толық

Құштарлық

  • 0
  • 0

О, қаншама жолдарды басып өттім,
Ізін көрдім іздерден қасіреттің.
Осынау бір өмірде мен өзіме
Бар адамды келеді ғашық еткім.

Толық

Бала емізіп отыр ана

  • 0
  • 1

Бала емізіп отыр ана, ойын бөлмей басқа түк,
Бұл минуттан басқалардың көксегені бос бақыт.
Бала емізіп отыр ана, бір өмірді алға алып,
Мейірімі күн нұрындай махаббатқа жалғанып!

Толық

Қарап көріңіз