Өлең, жыр, ақындар

Маңдайымыз терлемей...

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2011
Дейміз әркез: байымайды ел неге,
Кілті мұның көктеме, әлде, жерде ме?
Күн көрістен қажып жүрген халқымыз,
Белшесінен батар қашан теңгеге.
Бұл айтқаным қарадүрсе көрінер,
Ырыздығын жейді қашан теріп ел.
Деген сөз бар, адам кері кетерде,
Шөптің басын сындыруға ерінер.
Есіл-дерті ауып кетті базарға,
Ағайынын алдар адам азарда.
Обал-сауап, ар-ұятты ұмытып,
Төрт аяқты малдан болар аз алда.
Әдетім жоқ жұртты сынар бірден кеп,
Кімді айтамыз не боларын білген деп.
Алыпсатар боп кетуі керек пе,
Заманына амал таппай жүрген көп.
Үміт артып беймәлімдеу нарықа,
Қараңғыдан шығамыз ба жарықа?
Жаутаңкөз боп жүру әсте жараспас,
Ары үшін жаньш берген халыққа.
Тегіс жол жоқ - басталады өрден ой,
Кез келе ме көрсететін төрден бой.
Жақсы күндер жеткізбейді біздерге,
Шын еңбекпен маңдайымыз терлемей!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ашу

  • 0
  • 0

Ашу жолдас болмайды қызба адамға,
Басылса да бармай-ақ жүз қадамға.
Бет жыртысқан досыңды еске аласың,
Бас ауырып, балтырың сыздағанда.

Толық

Маңғыстау

  • 0
  • 1

Бұрын өңсіз жон еді бұл аралар,
Бүгін бос жер таппайсың сына қағар.
Жер төсіне қадалған темір діңгек,
Айдала самсап тұр мұнаралар.

Толық

Аманат

  • 0
  • 0

Жылдар, жылдар шарқайрақтай зырлаған,
Күш-қуатты бірте-бірте «ұрлаған».
Алыстатып жастық шақтың ауылын,
Кәрілікке жақындатқан бір қадам.

Толық

Қарап көріңіз