Сағыныш

Сағынамын ата-анамды,
Өсірген мәпелеп мені.
Қайтара алмаспын ешқашанда,
Сендердің алдыңдағы қарызымды.

Алтын анам сені қалай сағынам,
Соңғы рет құшақтаған кездерімді еске алам.
Кеше ғана болғандай бәрі де,
Көз алдымнан өтеді –ау тізбектеле.

Асқар тауым әкешім сағынамын мен сені,
Әттең- ай, сол кез қайтып келмейді.
Алдыңнан қарсы алушы едік жүгіріп,
Есімнен менің сол бір кез кетпейді.

Ақ жаулығы желбіреп ортада,
Өлеңін оқушы еді мейрамдарда.
Күтуші еді тыңдарманы құлшына,
Ілініп кетпейік бізде деп қаймыға,
Алаңдап тұрушы еді бастықтарда
Дөп айтты деп шуласатын халықта.


Той бастап , ән салатын талай тойда.
Тойбастар ортаға келгенде,
Тойшыл қауым шуласатын анама ,
Деп Ырысжан сен , өзің баста.

Ақын еді суырып салма,
Тілеуші еді бақытын екі жасқа.
Қызыл тілмен жеткізеді,
Қайран қалып тыңдайтын ағайында.


Әкем сыйлы болды еліне,
Еңбегі сіңген жеріне.
Назекеңдей боламын деп,
Жастар үлгі етті өзіне.

Үйретуге жастарға ерінбейтін,
Күн ба , түн ба ол демейтін.
Көмегің керек десе кете берді,
Ол еңбегі әрқашанда еленді.
Еш қашанда бас тартуды білмейтін.
Үй іші күтіп отырса да, сол тірлік бітпей келмейтін.

Өмір деген қысқа екен,
Өмірдің мәніне кім жеткен?
Арттарына ізгі істер қалдырған,
Ата-анамды мақтан етем.

---