Өлең, жыр, ақындар

Мінез

  • 03.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1571
Жылқы текті жануар ғой –
Құс қорек,
Оған біткен күмбір әуен,
Түс те ерек.
Оған біткен мінез бөлек,
Күш бөлек.
Сары жонда бөлініп қалған саяғын –
Үш-ақ күнде жатырқайды тістелеп...

Бұл заманның қабағынан қаймығып,
Сол мінезден қалса керек айырылып.
Әлдеқайдан қаңғып келген есекті,
Үйіріне қосып алды сәйгүлік.

Қыр астында қырағылық көз ілсе,
Ойран салар опасыз жау сезінсе...
Күмбір-күмбір кісінеудің орнына,
Шата қодық аңырайды өзінше...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыз мұңы

  • 0
  • 0

Басылмаған сонысы,
Абыржыды қыз қатты.
Етіктің тар қонышы,
Тоқ балтырын сыздатты.

Толық

Ақын назы

  • 0
  • 0

Демеңіз: «Толмай жатып тасыдың сен»,
ақынсыз жолы да үлкен, жасы да үлкен.
Баласы ем жақсы ауылдың қыз сыйлаған,
атымның сізге арнайы басын іркем.

Толық

Тоғысу

  • 0
  • 0

Айдай анық.
Күндей қанық –
Әр ісі.
Ой мен сөздің сіз – шыңырау Әбіші.

Толық

Қарап көріңіз