Жырау бабам

Сөз дегенің бұйым ба?
Ақтан жырау

Жөңкіліп жүрегінде жыр аунаған,
Түсіме кірді бүгін жырау бабам.
О дүниеге көшкен-ді Көктегі ана,
Қайтқан құсқа ілесіп тыраулаған.

Шайырым, сусын-сөзді сығымдама,
Теңіздей сапыратын жырын баба.
Тақырды телегей ғып толтыратын,
О, біздікі – жылжыған жылым ғана.

Жыр буып, аруағы қыстағанда,
Ағылатын арқасы ұстағанда.
Бабадан бір кез кемдеу туылыппыз,
Әшейін мәз боламыз ұқсағанға.

Төңкерілген толқыны төрінде ана,
Теңіздей шығаратын демін баба.
Шапанының шалғайы желпіп өткен,
Біздер ұстап қалғанбыз лебін ғана.

Жұтаған кей сөзіміз сүмірейіп,
Тоналған қазынадай үңірейіп.
Жүрсе де кеуделерін кереді көп,
Мысықтың кіркеніндей күдірейіп.

Сөзімізді қағазға мөрлеп, хаттап,
Сары майдай жүреміз баптап, сақтап.
Бабам сөзін шашудай шаша салған,
Далам өзі құнттап, алған жаттап.

Жөңкіліп жүрегінде жыр аунаған,
Түсіме кірді бүгін жырау бабам.
«Сараңдай сөзін сатқан, ай, сақау!» – деп,
Қамшысын сермеп қалды дырау маған.

---