Өлең, жыр, ақындар

Ақ қасқыр

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 734
Шыңда тұрып үзілердей жұлыны,
Ол аспанға қарап тұрып ұлыды.
Неге ұлыды, түсінбедім, ақ қасқыр,
Тың тыңдайды тұнжыраған түн – ұры?!

Ақ қасқырдың Айға сіңген мұңды әнін,
Көзімнен жас үзіп тұрып тыңдадым.
Қобызы мен сыбызғысын қалдырып,
Ғасыр, сен де асылдарын ұрладың.

Күлдігінде қалған күміс көзеде,
Жазулы тұр ирек таңба – сөз, өре.
Құмға айналған қорымдағы көп бастың,
Енді қайтып бірікпесін сезе ме?!

Мәңгүрт – сынды ұмытып кім екенін,
Жақындарым болып кетті бөтенім.
Аспаныңды аңсай берме сен де енді,
Шыңда ұлыған қасиетті тотемім!

Тас басында жан алатын Қалбұттай,
Тас заманын қаншық қасқыр қалды ұқпай.
Бұл не сұмдық құлағымда ұлыған,
Қанымның әр түйіршігін қалғытпай.

Әніңді сап айқайлайды жартас құр,
Міз бақпайды тастар – бақталастар кіл.
Шыңнан түсіп жерге бүгін оралам,
Мені әзірге мазалама, ақ қасқыр!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөз заттанады

  • 0
  • 0

Мен бе екем ұға алмайтын сөз қадірін,
Білемін сөздің мен де заттанарын.
Ендеше осы жырды жазған бүгін,
Жүрекке сақта, жаным.

Толық

Менменшіл ғұнның қанымын МЕН

  • 0
  • 0

Ғұнның мын-сан найзасындай,
Күннің инесі жерге шаншылды.
Таң құшағын жайғанда бай,
Шөпке қондырдым шық қылып тамшымды.

Толық

Жан аға

  • 0
  • 0

Жан аға,
Жанашыр сенің жүрегіңнен болайыншы садаға,
Алдыңда сенің ұқсап та кеттім балаға.
«Ағасы бардың- жағасы бар»:

Толық

Қарап көріңіз