Мен өзенді айна қылдым

Мен өзенді айна қылдым,
Бір періште жанары алаң.
Шағылыстырып Айға нұрын,
Айнасынан қарады маған.

Жүрегіме мың қуаныш қондырдым,
Сыбырладым ол жайлы далама.
Жүрегімнің түкпірінде ол тұрды-
Жанымнан да жақын жан аға.

Бейнесін оның Айға іліп қойдым,
Менен өзгелер көре алмасын деп.
Аймалап іштей айналып тұрдым,
Айменен күндіз жоғалмасын деп.

Көзіміздің сәулелері,
Кезікті де шағылысып қалды.
- Жоғалта көрме сен де енді мені,-
Деді ол маған: - Табыстық мәңгі.

Жассыз жылайтын, жанары құрғақ,
Жүрегімді алдасам ба екен?
Бейне жасадым бәрінен ұрлап,
Айдың бетінен құлатып алмасам екен.

---