Өлең, жыр, ақындар

Сәуле

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1259
Сәуленің тоңды ызғарға жаны,
Көрік еді ол Күндегі.
Жылап ағатын жұлдыздардағы,
Жарық еді ол түндегі.

Жылуын бәріне дарытты,
Жылуын мүлдем аямады.
Аймалады тоңғанды- ғаріпті,
Құшағын баршаға жаяды әлі.

Жанарынан жылуын жоғалтқандардың,
Жанарына от берді, жандырды.
Жоғалтқандардың оралтты әнін,
Көгіне көктемін әкеп қондырды.

Ал өзі тоңды, қорған іздеді,
Сәуленің тоңатынын ешкім сезбеді.
Қылтиды гүл болып іздері,
Өзін жылыта алмады, жылытты өзгені.

Сәуле деп атын айтуың шын,
Әлі де Жерді әрлейді, гүлдетеді.
Қуат алып қайту үшін,
Ол енді Күнге кетеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен өзенді айна қылдым

  • 0
  • 0

Мен өзенді айна қылдым,
Бір періште жанары алаң.
Шағылыстырып Айға нұрын,
Айнасынан қарады маған.

Толық

Менменшіл ғұнның қанымын МЕН

  • 0
  • 0

Ғұнның мын-сан найзасындай,
Күннің инесі жерге шаншылды.
Таң құшағын жайғанда бай,
Шөпке қондырдым шық қылып тамшымды.

Толық

Жан аға

  • 0
  • 0

Жан аға,
Жанашыр сенің жүрегіңнен болайыншы садаға,
Алдыңда сенің ұқсап та кеттім балаға.
«Ағасы бардың- жағасы бар»:

Толық

Қарап көріңіз