Өлең, жыр, ақындар

Сәуле

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1277
Сәуленің тоңды ызғарға жаны,
Көрік еді ол Күндегі.
Жылап ағатын жұлдыздардағы,
Жарық еді ол түндегі.

Жылуын бәріне дарытты,
Жылуын мүлдем аямады.
Аймалады тоңғанды- ғаріпті,
Құшағын баршаға жаяды әлі.

Жанарынан жылуын жоғалтқандардың,
Жанарына от берді, жандырды.
Жоғалтқандардың оралтты әнін,
Көгіне көктемін әкеп қондырды.

Ал өзі тоңды, қорған іздеді,
Сәуленің тоңатынын ешкім сезбеді.
Қылтиды гүл болып іздері,
Өзін жылыта алмады, жылытты өзгені.

Сәуле деп атын айтуың шын,
Әлі де Жерді әрлейді, гүлдетеді.
Қуат алып қайту үшін,
Ол енді Күнге кетеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен кетерсің...

  • 0
  • 0

Жатқанда қырқа гүлдеп, арша гүлдеп,
Ән салдың әуелетіп, «Аршалым» деп.
Жете алмай әуеніңе талдым, қалқам,
Жете алмай қалған менің аңсарым көп.

Толық

Мұнай

  • 0
  • 0

Сен бабамның түсіне де кірмедің,
Сенің бағаңды да білмеді:
Бар байлықтың, үлде менен бүлденің-
Көзі екенін қара сұйық жүлгенің.

Толық

Білезік

  • 0
  • 0

Шіренген түркі ед, болды шын шын ғаріп,
Шілдің құмалағындай шашылып қалды.
Көзінің жасы моншаққа айналып,
Қу бұталарға асылып қалды.

Толық

Қарап көріңіз