Өлең, жыр, ақындар

Іңір суреті

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 573
Тойға бара жатқандай тым сәндене,
(Күн иегін бүкір дөңге сүйепті).
Көкжиектер көйлек киіп алды, әне,
Күлгін түсті, етегі қызыл жиекті.

Тотықұстың қанатындай жасанды,
Діріліне гүлді етегі құбылды.
«Бүкірге иек сүйей берем қашанғы?!»,-
Деп хас сұлу Күн тығылды.

Алтындаған көкжиектің етегін,
Тым сиықсыз сол бүкір дөң түреді.
Сусылдаған жарқанаттың мекерін,
Желдей есіп бір жемтігін іледі!

...Ал көкжиек ауыстырды мың көйлек,
Кірпігімді қаққан сайын- сәт сайын:
Күрең қызыл, сарықошқыл, шымқай көк,
Торғын, мақпал, ши барқыт пен патсайы.

Созып қойып ұзын-сонар қиссаны,
Қара шашын бір жезтырнақ- түн жайды.
Тым көне ол ертегіге ұқсады,
Пері менен дию жайлы, жын жайлы.

Ақша жүзі албырап бір қараған,
Айға мұңын шағып байғыз жылады.
Жарқыратып жақұт- жұлдыз қадаған,
Ең соңғы көйлегі көкжиекке ұнады.

Ертегідегі... төнгендей бір албасты,
Даланы түн басты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күнмен таласпа

  • 0
  • 0

Қара тасқа таңбаланып қашалған,
Айдан анық ақиқат бар Алашта.
«Дөңгеленіп Күн батқанда – деді анам, –
Ұйықтама, күрең Күнмен таласпа!».

Толық

Сөз заттанады

  • 0
  • 0

Мен бе екем ұға алмайтын сөз қадірін,
Білемін сөздің мен де заттанарын.
Ендеше осы жырды жазған бүгін,
Жүрекке сақта, жаным.

Толық

Сенім

  • 0
  • 0

Сендім. Сенем. Ия, жанмын сенгіштеу,
Ал үмітім алдап кетті мың рет.
Сене берем. Сенем шексіз мен іштей,
Барына да және шексіз Құдірет!

Толық

Қарап көріңіз