Өлең, жыр, ақындар

Жетім күз және мен

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 975
Жазайын тағы да жыр,
Сен менің мынау көңіл бағыма кір.
Күрсініп күзгі өзен жатыр ағып,
Анасы өлген жетімнің зары ма бұл?!
Жетімдік...
Жетім тағдыр,
Жетім дала,
Көңілсіз жел сипаған бетін ғана.
Қаңбақ – өмір қаңбақтай домалайды,
Құйын қуған пәтшағар есімді ала.
Жоқтау айтқан тырналар керуені,
Түн бойы тыным алмай егіледі.
Бұл не деген беймаза өмір еді,
Жүрегім де бір сұмдық сезінеді.
Мына өмірді не қалды жоқтамаған,
Қайыршы моласындай қостар анау...
Тарғыл төбе басында сыңсу айтып,
Жылап жатыр селтиген топ қараған.
Жоқ мұнда жаздағыдай жасыл құрақ,
Тым алысқа бұрған ба, басын бір-ақ?
Үн қосып бейуаққы боз боранға,
Жаралы махаббатым жатыр құлап.
Уақыттың бәрінде тонағанын,
Көрем де мен келмеске жол аламын.
...Күзгі жел сипар талай сүйгенімнің,
Қабіріме байлаған орамалын...

07. 10. 2000 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күз жыры

  • 0
  • 0

Сарым мұңлығым!
Сағыныштан күзде сен,
Махаббаттан, менен күдер үзбесең.
Сары жапырақ арасынан табылам,

Толық

Аспанда жеті қаз

  • 0
  • 0

Бөлмемді кезіп жүр ескі елес –
Есте жоқ жылдардан жұлынған қауырсын,
(Оны еске ап бір мезет бұл жүрек ауырсын...)
Ұлы бір тыныштық үстінде ұйықтайды сәбиім,

Толық

Ағыл-тегіл жылашы қыз

  • 0
  • 0

Ағыл-тегіл жылашы қыз, ақ моншағың жерге тамып,
Ағыл-тегіл жыласын бұлт, көк моншағы
көлге тамып...
Жылашы бір, кешкі қырда шығып тұрып

Толық

Қарап көріңіз