Жетім күз және мен

Жазайын тағы да жыр,
Сен менің мынау көңіл бағыма кір.
Күрсініп күзгі өзен жатыр ағып,
Анасы өлген жетімнің зары ма бұл?!
Жетімдік...
Жетім тағдыр,
Жетім дала,
Көңілсіз жел сипаған бетін ғана.
Қаңбақ – өмір қаңбақтай домалайды,
Құйын қуған пәтшағар есімді ала.
Жоқтау айтқан тырналар керуені,
Түн бойы тыным алмай егіледі.
Бұл не деген беймаза өмір еді,
Жүрегім де бір сұмдық сезінеді.
Мына өмірді не қалды жоқтамаған,
Қайыршы моласындай қостар анау...
Тарғыл төбе басында сыңсу айтып,
Жылап жатыр селтиген топ қараған.
Жоқ мұнда жаздағыдай жасыл құрақ,
Тым алысқа бұрған ба, басын бір-ақ?
Үн қосып бейуаққы боз боранға,
Жаралы махаббатым жатыр құлап.
Уақыттың бәрінде тонағанын,
Көрем де мен келмеске жол аламын.
...Күзгі жел сипар талай сүйгенімнің,
Қабіріме байлаған орамалын...

07. 10. 2000 ж.

---