Өлең, жыр, ақындар

Қайраңдағы ғазалдар

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 499
Қуат алып тарам-тарам бұлақтан,
Ұлы құмның төсін сызып Ніл аққан.
Сарыала жел сыбызғысын сыңсытып,
Аспан жерді,
Жер аспанды жылатқан.
Бостандықтың түрмесіндей боз аңғар,
Боз аңғарда,
Буды құшқан тозаңдар.
Қайраңдарға қарғып өлген сазандар,
Қамыс салдан қалғып жеткен ғазалдар...
Дәрия желі бір сәт тыным алмастан,
Балықшының етегіне жармасқан.
Аптап ойпат – көк аспанның қазаны,
Қазанына қарай алмай қалды аспан.
Қу жалғаннан жауыр болып арқасы,
Медиенде бітіп соңғы сорпасы.
Сүңгі-сүңгі саусақтары саудырап,
Жолда қалған қайыршының қаңқасы...
Тажал құмға тұтқындар кеп жазалы,
Перғауынның көрін терең қазады.
Есі ауысқан билеушінің ермегі,
Пирамида – ғасырлардың азабы.
Аққан мұндай мың сан құлдың жасымен,
Өмір шіркін, қызық еді несімен?!
Судан қайтқан ханның ерке ханшасы,
Қоңыраушының шықпай қойды есінен.
Сұлулықтың мәңгі екенін айғақтап,
Ақ желегі желмен бірге ойнақтап.
Жанарында бір өкініш дір етіп,
Қайран бекзат келмейді әттең, айлаққа!
Қаумалаған ойдан басын суырып,
Жабырқады, жағалауға жүгіріп.
Қоңыраушының қорлана айтқан ғазалы,
Тұрды бейуақ,
Сексеуілге ілініп...

16. 09. 2009 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Емхана

  • 0
  • 0

Емхана.
Бірде күн, бірде түн,
Ажал кеп қазады өмірдің іргесін.
Жымысқы уақыт жылмаңдап барады,

Толық

Мен сені жоғалтқан сәуір

  • 0
  • 0

(Тағы адастырмаса не етті?)
Бұл кештің салмағы ауыр.
Желдетіп, желпініп жетті,
Мен сені жоғалтқан сәуір.

Толық

Елубайдың құдығы

  • 0
  • 0

Ай астында ақ қырауға малтығып,
Қаңтар желі қарашығыма қар тығып.
О, бейкүнә, меңіреу құдық
Мен сені,

Толық

Қарап көріңіз