Қайраңдағы ғазалдар
Қуат алып тарам-тарам бұлақтан,
Ұлы құмның төсін сызып Ніл аққан.
Сарыала жел сыбызғысын сыңсытып,
Аспан жерді,
Жер аспанды жылатқан.
Бостандықтың түрмесіндей боз аңғар,
Боз аңғарда,
Буды құшқан тозаңдар.
Қайраңдарға қарғып өлген сазандар,
Қамыс салдан қалғып жеткен ғазалдар...
Дәрия желі бір сәт тыным алмастан,
Балықшының етегіне жармасқан.
Аптап ойпат – көк аспанның қазаны,
Қазанына қарай алмай қалды аспан.
Қу жалғаннан жауыр болып арқасы,
Медиенде бітіп соңғы сорпасы.
Сүңгі-сүңгі саусақтары саудырап,
Жолда қалған қайыршының қаңқасы...
Тажал құмға тұтқындар кеп жазалы,
Перғауынның көрін терең қазады.
Есі ауысқан билеушінің ермегі,
Пирамида – ғасырлардың азабы.
Аққан мұндай мың сан құлдың жасымен,
Өмір шіркін, қызық еді несімен?!
Судан қайтқан ханның ерке ханшасы,
Қоңыраушының шықпай қойды есінен.
Сұлулықтың мәңгі екенін айғақтап,
Ақ желегі желмен бірге ойнақтап.
Жанарында бір өкініш дір етіп,
Қайран бекзат келмейді әттең, айлаққа!
Қаумалаған ойдан басын суырып,
Жабырқады, жағалауға жүгіріп.
Қоңыраушының қорлана айтқан ғазалы,
Тұрды бейуақ,
Сексеуілге ілініп...
16. 09. 2009 ж.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі