Күзден қашу

Жалқы сәтке байлап барлық мұратын
Тастап жалғыз кеткенімен мың ақын,
Өмірден де тартымды екен мына түн.
Өлімнен де үрейлі екен мына түн...
Аттап өтіп кеткен ұзақ болмыстан,
Мендік тілек – ауыр емес қарғыстан.
Кетті әдіра, көктемдерден жеткен құс,
Жел құшады сол теректі сен құшқан.
Жапырақпен жауып ескі моласын,
Қарашада құстай жаны тоңатын.
Қамырығын басып улы шараппен,
Күзден қашып күрсінеді көп ақын.
Ардағым-ау,
Азап болдың сен неге.
(Күткеніммен келмес бірақ, ол кеме...)
Қарашаға сіңген дауысым былтырғы,
Қара түн боп соғылады кеудеме...
Жүрегімнің қанын беріп көп түнге,
Мен жаралғам қасіретіңді естуге.
Көктем жүзін жасырғанмен гүл сеуіп,
Күзден қашып құтылмайды ешкім де...
Тек сағыныш әкелуші ең, түн бізге,
Есігіңді іл,
Қара желді кіргізбе!
Ай астында жанған әлсіз шырақтай,
Бізден қашып құтылмайды бұл күз де...

28.08.2013ж.

---