Өлең, жыр, ақындар

Әуен

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 689
Сайына сан мың аруақ жасырынған,
Ауылым Серіліктаудың асуында.
...Асуға аппақ қар боп қылаулайтын,
Адасқан шағаланың жасы мұнда.
Тыныстап тарғыл күндер ауасымен,
Қайтейін,
Қанша үмітке жол ашып ем.
Шашымды желге жайып жылжып келем,
Шашылған сүйектердің арасымен.
Әлі де ұмытқам жоқ сол бөктерді,
Сол бөктер екеумізге сор бөктерді.
Сені қайдам,
Әйтеуір, мынау өмір,
Тірідей мені көрге көмбек болды.
Көмбек болды...
Тірідей һәм кебінсіз,
Молаң да жоқ, ізің жоқ қал деп үнсіз.
Сенен қалған қасірет таңбасындай,
Өлік – дүние өксікке толды өзіңсіз...
Сығалап қараша үйдің жабығынан,
Қалып ең,
Бізді қимай жолы бұраң.
Бір ғасырға бергісіз өтті жылдар,
Жусан иісі бұрқырап адымынан.
Иесіз қыр,
Өшкен елес,
Өткен заман,
Сол әуен өкініш боп жеткен маған.
...Өзі де ұшты айналып шағалаға,
Шағырмақ бұлтқа ілесіп кеткен балаң...

07. 01. 2010 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құмдағы шайыр моласына қашалған жыр

  • 0
  • 0

Күн астында арқандаулы есектей,
Көмпіс ғасыр мүжілуде судағы мұз кесектей.
Сайф Сарай жырындағы сол дана түн, қара түн,
Тамұқтың ең түбіндегі шоққа малып қанатын.

Толық

Емхана

  • 0
  • 0

Емхана.
Бірде күн, бірде түн,
Ажал кеп қазады өмірдің іргесін.
Жымысқы уақыт жылмаңдап барады,

Толық

Сен болып ұшқан қаздардың

  • 0
  • 0

Мынау бір салқын іңірдіҰларбек Дәлейұлың,
Қаншама сызы өткенмен.
Қажытып шермен жанымды,
Тағы да құстар жеткенмен.

Толық

Қарап көріңіз