Төгілмеді, сөгілмеді сырларым

Төгілмеді, сөгілмеді сырларым,
Шеше алмадым жыр-сәбидің құндағын.
Әзер жеткен аузы көкке бұл қыстан,
Жетім қозы сияқтанып тұрғаным!

Бой алдырып – берілген соң тұрмысқа,
Ақын үшін жатпай ма үлкен қылмысқа.
Кешірер ме, жазылуға тиісті –
Жазылмаған бір кітабым бір қыста!

Ұмыт болар былтыр жауған ақ қардай,
Ұмыт болар асқа тартқан көкпардай.
Ұмытылар, ұмытылар бәрі де,
Тарих жұтқан түпкі атамыз – Сақтардай!

Өзіңді емес, ұятыңды дарға асып,
Өтіп жатыр, өлермен күн жалғасып.
Өтіп жатыр ақ пен қара, бай-кедей,
Өтіп жатыр күн мен түндей алмасып!

Ақын жаны – сабаңа түс, көп қызба!
Өмір айтар күнәлі ма , пәкпіз ба?
Кім біледі, не сыйларын келер күн,
Келесі қыс бармыз ба, әлде жоқпыз ба?!

---