Өлең, жыр, ақындар

Ұсақ кемшілігімді кешіре алмадың

  • 23.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1503
Ұсақ кемшілігімді кешіре алмадың,
Асқақ қасиетімді – есіңе алмадың.
Алдыңда – жібектей, есіле алмадым,
Түйін боп қалдым да... шешіле алмадым.

Өзгелер өте алмас – тас қамалдаймын,
Бар сенің кеудеңде – басқа қандай мұң?
Жын-шайтан, періңді жасқағандаймын,
Мен сені түсінем,қасқа маңдайлым!

Біздер де бір кез,қамыққан шығармыз,
Жоқшылық жүдетіп, тарыққан шығармыз.
Оңалдық енді дегенде: қалыптан шығармыз,
Бірімізден біріміз – жалыққан шығармыз!

Ұмытам қалай, өзіңе қосқан күнімді,
Ақталам не деп, азырақ достан, бүгінгі?
Түсіріп алдың, асқақ аспандығыңды,
Ала ғой, бердім, сұраған «бостандығыңды?!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кәсібін қоймас ұры адам

  • 0
  • 0

Ауру, жоқтық... және өлім
Қолымда көп дәлелім.
Лақтырылған сүйекке
Таласады әлі елім.

Толық

Пендемін

  • 0
  • 0

Періште емес – пендемін,
Мәңгі емеспін – демдемін!
Көрдім талай мықтының,
Мықыны көктен келгенін!

Толық

Қауіп

  • 0
  • 0

Қазағымның базары тарқағалы
Нәзік жаным ауыр мұң арқалады.
Махаббаты мерт болған Қыз Жібектей
Елестейді Жайықтың жарқабағы.

Толық

Қарап көріңіз