Өлең, жыр, ақындар

Мен досымды жерлегем

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 989
(аударма)

Мен досымды жерлегем. Ашынамын.
Бұл сырымды өзгеден жасырамын.
Жұрттар үшін ол әлі тірі бірақ,
жанында әйел. Жүрген жоқ міні құрап.
Жұрттар үшін - бөлінбес біз бір егіз,
өйткені әлі күнбе-күн бір жүреміз.
Тамаққа да бір барып, бір ішеміз.
Сол баяғы достарша күлісеміз.
Мен үшін ол өлімен тең екенін,
еш адамға айтпаймын неге екенін.
Ұрыспадым, мен оған.
Не өкпемді ұқтырып қабағыммен,
тек ішімнен өлдіге санадым мен.
Таза көңіл талпынған ақ үмітпен,
үнсіз ұғыс, жақындық - бәрі біткен.
Бұл не сұмдық –
тірі адамды өлді деу? Естідің бе?
Қаза болған жоқ еді-ау ешкімім де...
Көп жолдасты осылай жерледік біз,
содан ерте есейдім мен де еріксіз.

ЕВГЕНИЙ ЕВТУШЕНКО



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«Ондының» оты

  • 0
  • 0

Қиялды баурап қыр-арман,
қызғалдақ - белге шақырдың.
Көзімді аша алмай тұманнан,
адасып келе жатырмын.

Толық

Сен келмегенде

  • 0
  • 0

Сен келмегенде
жанталасам сезімнің тасқыны ұрып,
жанарға жас тығылып,
қоятұғын өзімді жер таба алмай,

Толық

Япыр-ау, қайда кеткен шуақты өлең?

  • 0
  • 0

«Япыр-ау, қайда кеткен шуақты өлең?
шуақты өлең жазғанға құр ат берем!»-
деп бүгін жыр іздейтін адам бар ма –
біреу мені іздесе қуат көрем.

Толық

Қарап көріңіз