Өлең, жыр, ақындар

Мен досымды жерлегем

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 787
(аударма)

Мен досымды жерлегем. Ашынамын.
Бұл сырымды өзгеден жасырамын.
Жұрттар үшін ол әлі тірі бірақ,
жанында әйел. Жүрген жоқ міні құрап.
Жұрттар үшін - бөлінбес біз бір егіз,
өйткені әлі күнбе-күн бір жүреміз.
Тамаққа да бір барып, бір ішеміз.
Сол баяғы достарша күлісеміз.
Мен үшін ол өлімен тең екенін,
еш адамға айтпаймын неге екенін.
Ұрыспадым, мен оған.
Не өкпемді ұқтырып қабағыммен,
тек ішімнен өлдіге санадым мен.
Таза көңіл талпынған ақ үмітпен,
үнсіз ұғыс, жақындық - бәрі біткен.
Бұл не сұмдық –
тірі адамды өлді деу? Естідің бе?
Қаза болған жоқ еді-ау ешкімім де...
Көп жолдасты осылай жерледік біз,
содан ерте есейдім мен де еріксіз.

ЕВГЕНИЙ ЕВТУШЕНКО



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл

  • 0
  • 0

Аспан шәйдай. Жанымда қырық қайғы.
Күн де майдай, ал мені жылытпайды.
Тайлы бие сауғанның сабасындай
көңіл тақ-тұқ. Ішті ыза шыбықтайды.

Толық

Шырша

  • 0
  • 0

Ақ қырауға малынған
Ақша қардай сақалы.
Көптен күтіп сағынған
Көрдік Аяз Атаны.

Толық

Прометей

  • 0
  • 0

Ақ қардық беті — қара дақ —
көлеңкесі екен қыранның,
қапыда жанын жаралап,
таяу ма құздан құлар күн...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар