Өлең, жыр, ақындар

Жайсаңдар кетті...

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 973
Өзбекәлі аға дүние салғанда…
Маңдайына біткен халқымның
дара тұлға едің, жан аға.
Сөнгендей көкте алтын Күн,
түнерді бүгін дала да.
Жайсаңдар кетті. Кім қалды?
Сәуле себуші ең санаға.
Сұңқардай сұлу тұлғаңды
сұм ажал алып бара ма?
Сүйсінсең, жүзің нұрланып,
жалғандық сезсең, шарт сындың.
Өнерлі болса, тұлға ғып,
жас балаға да бас бұрдың.
Жарамсақтарды жасқадың,
шындықты айтудан қашпадың.
Қандай сайларда жүрсең де,
биіктерге елді бастадың.
Қарттардың көзі бұлдырап,
бауырлар қалды тұңжырап.
Өлімге Сізді қия алмай,
қарындастарың тұр жылап.
Мекен ғып мәңгі сыз жерді,
қаласыз ба мынау далада?
Қара жерге беріп Сізді, енді
қалай кетеміз, жан аға?
Әулиедей ұлын елейді ел,
нұр төксін Аллатағала.
Рухыңмен елді жебей гөр,
қош деймін… қайтем, жан аға!
1996



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әзіл

  • 0
  • 0

Жабырқап жүргеннен бе жүдеп кей күн –
елпіл жоқ, меңіреу бір түнектеймін.
«Аспаннан құлап қапты – анау жерде
Күн жатыр!» – десе біреу, дір етпеймін.

Толық

Әкелікті сезіну

  • 0
  • 0

Сен туғанда маған қонған бақ дедім,
исің жұпар, шырын-балдай тәтті едің.
Ортамызда құлыншақтай құлдырап
қызық еді былдырлаған сәттерің.

Толық

Жалын мен ырғақтар

  • 0
  • 0

Жол бойында
кісендердің сыңғыры.
Жасыл орман құс әнімен мүлгіді.
Тәтті әуенін пальманың,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар