Өлең, жыр, ақындар

Қыран жандар

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1055
Дала десе қиқулап құлан-жаным, дүбір сезген тұлпардай тұра алмадым. Жұлдызын да жасырмас аспанынан көргім келіп кетеді қырандарын.
Жоя алмастай жауыны, нөпір желі ноқаттың да орны айқын бетіндегі дала аспанын бұрында темір топшы қыран құстар шарлайтын секілді еді.
Сол көрініс құйғандай қылаң шабыт, құштарлығым қоймайды ұран салып: қара жерге көз салып көк аспаннан бір самғасам деп едім қыранша ағып.
Қыран қайда шарлаған дала аспанын, естілмей ме ешқандай адасқан үн? Қанаттыға түғыр ең, қайран дала, қыраныңды қалайша аластадың?!
Жоқ, жоқ, көңіл, суалма өртті басып, аспан кезіп іздеме жоқты жасып, қыран жандар қырлардан қиял жасап, дала даңкы шалқуда көкті де асып.
Кең дала да аспандай өрнегі Күн, дауыстасам жоғалған желмен үнім. Көктен бекер іздеппін қанаттыны -қырандардың мекені жерде бүгін...
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күзетте

  • 0
  • 0

Бас имей келем тағдырға,
Еркіндік - менің бар әнім.
Ол - көкте, әлем алдында,
қадайды маған жанарын.

Толық

Менің планетам

  • 1
  • 0

Адам болса сезім мен сенім іздер,
келіңіздер, бері қарай еніңіздер.
Менің байтақ әлемім – планетамды
көріңіздер аралап, келіңіздер!

Толық

Сен қайда жүрсің

  • 0
  • 0

Сен осы қайда жүрсің –
мұңайтып мені осынша, сағындырып,
жанымды, жүрегімді жалын қылып,
ешкімге ұқсамайтын күн бейнеңді

Толық

Қарап көріңіз