Өлең, жыр, ақындар

Атын ұрлатқан кедей!

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 887
Қайран менің тарланым!
Қарақшының тақымында кеттің бе,
аш арланның алқымында кеттің бе –
жер-көк кезіп шарладым,
із-түзіңді біле алмастан сарнадым.
Кеттің бе екен көкке ұшып?
Арандатты-ау көрде өкіргір көп пысық –
жалғыз атты ұрлап тынды ақыры
өртенгірлер өзегіне от түсіп.
Енді қайттім?
Қалай, қайтіп күн көрем,
атсыз өмір ажалыңмен бір деген.
Қатын-бала қамын қалай шертермін,
қараша да қол созып тұр іргеден.
Көзсіз бе едің, о құдай!
Байдың атын алсаң еді жалы – шүйгін,
жоны – май.
"Ат ұрласаң – ажалыңа",- деуші еді,
мені таңдағаның қалай, өлім-ай?!
1967



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сауал

  • 0
  • 1

Малдан бездік бейнеті белшеден деп,
қойдық құдық қазуды жер шемен деп.
Жұмыс іздеп балаға сабыламыз,
жаны тыныш отырар – кеңсе жөн деп.

Толық

Өрттей алма ұсынып ем, алмадың

  • 0
  • 0

Өрттей алма ұсынып ем, алмадың,
тұрып қалдым жаншылғандай арманым:
- Алма – сезім, ал Сіз мені сүймейсіз…
Естімедім ар жағын.

Толық

Мен сізді ұнатамын

  • 0
  • 0

Мен сізді ұнатамын.
Сізді ойлаумен атады бұл ала таңым.
Жалғыз арман жанымды жайлап алып,
сенделемін, үмітпен бүр атамын.

Толық

Қарап көріңіз