Өлең, жыр, ақындар

Менің туған ауылым ажарланып

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1186
Менің туған ауылым ажарланып,
көше түзу, басады адам да нық.
Жетілік пен ондық шам күлде жатыр,
самсап қаладағыдай жанар жарық.
Күндей биік әркімде жан талғамы,
жұмыс қауырт істелер әр таңдағы.
Белдеулерде бестілер байланбайды,
үй алдында машина қаңтарғаны.
Адамдары төкпейді мұңды, ызаны,
даладай кең, аспандай нұрлы жаны.
Боз ботаның үні емес, төсегінен
«Сөйлеп тұрған Москва!» тұрғызады.
Жер шарымен хабардар ауыл мына,
алаңдатар саясат шалыңды да:
Алматыда, Берлинде жағдай қалай,
аспандары ашық па, жауынды ма.
Бақ қарайды ауылдың бар жағынан,
көлеңкелеп басымды талға бұғам.
Біз қарақат іздеуші ек қырды кезіп,
бұлар жүзім үзеді шарбағынан.
Ауыл десе жайлайды жанымды үміт,
сонда ғана атардай таңым күліп.
Жасыл шардың бетінде жалғыз ноқат
мені мәңгі тартатын сағындырып!
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жыр жазу деген

  • 0
  • 0

Жыр жазу деген –
аласапыран теңіздің кәрі жартасын
тырнағыңменен шимайлау;
үніңмен тежеп мәңгілік күштің балтасын

Толық

Бала

  • 0
  • 2

Бала сүйсең, жаныңда таң атады,
сәбисіздің жазылмас жара табы.
Жақсы бала дос-жарды сүйсіндіріп,
жаман бала жауыңа талатады.

Толық

Саяхатшы

  • 0
  • 0

Теңіз кездім, ел кездім жағаларда,
Көзім тіктім көрмеген қалаларға.
Қайда барсам жоқтық пен аштық көрдім,
Болады олар өмірде жала барда.

Толық

Қарап көріңіз