Өлең, жыр, ақындар

Жөнегендей айдында ағын жосып

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 782
Жөнегендей айдында ағын жосып,
бара жатыр далада шағыл көшіп.
Құтырынған құм боран көз аштырмай,
жайратардай жел-қанжар жаныңды осып.
Бүйрат құмдар дауылмен жағаласып,
бірін-бірі қуалап барады асып.
Тау тұлғалы кешегі ақ шағылдар
құлазыған тақыр боп қалады ашық.
Мәңгі сөнген адамдай көңіл емі,
көк аспанның түнерген өң-реңі.
Жанарынан жас төккен қара бұлттың
қабырғасы қақырап сөгіледі.
Сөгіледі, түнеріп тістенеді,
кернегендей керемет күш денені:
бытырлатып буынан кәрі аспанның
оңды-солды көздейді мыс жебені.
Біз екеуміз келеміз
іңкәрлықтың өткізбей бала күнін
/сан түйіліп, сан рет тарады мұң/
сезіміміз – даладай
құйын-желдер
жоя алмайтын бәрібір далалығын.
1977



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлген ойлар

  • 0
  • 2

Дүние ғапыл, өткінші тағдырың-ай,
кім шығарған жалғанда заңды бұлай?
Болды-толды, өмірден өтті-кетті...
Жер бетінде жүрсе етті жан құрымай.

Толық

Жүрегім — жүрегіңде

  • 0
  • 0

Өзіңмен кездескенде
жүрегім ән салады.
Дәл сендей жерде еш пенде
жоқ дейді таң самалы.

Толық

Қонған екен тағдырдың құсы маған

  • 0
  • 0

Қонған екен тағдырдың құсы маған,
енді қалай төбемнен ұшыра алам?
Бақытым ба, болмаса азабым ба,
біле алмадым, ал бірақ сұсы жаман.

Толық

Қарап көріңіз