Өлең, жыр, ақындар

Жөнегендей айдында ағын жосып

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 762
Жөнегендей айдында ағын жосып,
бара жатыр далада шағыл көшіп.
Құтырынған құм боран көз аштырмай,
жайратардай жел-қанжар жаныңды осып.
Бүйрат құмдар дауылмен жағаласып,
бірін-бірі қуалап барады асып.
Тау тұлғалы кешегі ақ шағылдар
құлазыған тақыр боп қалады ашық.
Мәңгі сөнген адамдай көңіл емі,
көк аспанның түнерген өң-реңі.
Жанарынан жас төккен қара бұлттың
қабырғасы қақырап сөгіледі.
Сөгіледі, түнеріп тістенеді,
кернегендей керемет күш денені:
бытырлатып буынан кәрі аспанның
оңды-солды көздейді мыс жебені.
Біз екеуміз келеміз
іңкәрлықтың өткізбей бала күнін
/сан түйіліп, сан рет тарады мұң/
сезіміміз – даладай
құйын-желдер
жоя алмайтын бәрібір далалығын.
1977



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шаттану

  • 0
  • 1

Сай-саладан шаттық пен күлкі ағылып,
сыңғыр қағып бұлақтар, қырқа жібіп,
"Қыстың сызы қалмаған жазғытұрым"
келді міне бізге де гүл тағынып.

Толық

Күз

  • 0
  • 0

Қатқақ күз. Дала құнысып,
жүзінде қалмай жаз рай.
Кимеген адам бұғы ішік,
бүрсеңдер арық тазыдай.

Толық

Айналамда бозөкпе – кілең бала

  • 0
  • 0

Айналамда бозөкпе – кілең бала,
кілең бала ішінде жүрем дара.
Қыз-ақкөңіл, сол тектес күйеу бала,
ұл-келінде пәктік пен жігер ғана.

Толық

Қарап көріңіз