Жұмбақтар
- 1
- 4
Өлшеусіз, түпсіз терең бір дария бар,
Көрмейміз, құр естиміз анық хабар.
Дарияның суын түгел құятұғын,
Ол сиярлық ыдыс бар кішкентай, тар.
Бесiмде оқу бiлсiн деп,
Ата-анам бердi сабаққа.
Жетi жаста жетiм боп,
Түскендей болдым абаққа.
Шарлайсың, ойым, шарлайсың,
Алыстан менi барлайсың.
Таяу тұр ажал алдыңда,
Сарынға салып сарнайсың,
Иманқұл
Мұндай терең мағаналы, тəрбиелік мəні жоғары өлеңге қандайда бір пікір айтып сынауға яки мақтауға əлсізбін,жүректің əрбір жүйке талшықтарын, домбыраның ішегіндей қозғатады.