Ақындарға
- 1
- 4
Өлең айт дарын өрге өрлегендей,
Сезімді қозғап, тәтті ой кернегендей.
Жанды сөз бойды ерітіп, маужыратып,
Әлдилеп жыр бесігі тербегендей.
Сәлем, Әбдіғали бауырым – жалғызға,
Осы әнімді үйрен салғыз да.
Бұл – даусыңа сенің лайық ән,
Толға, бір нүктесін қалғызба!
Шаранамен туып едiң,
Бөз оранып өтесiң.
Бiр сағымды қуып едiң,
Қай уақытта жетесiң?
Иманқұл
Мұндай терең мағаналы, тəрбиелік мəні жоғары өлеңге қандайда бір пікір айтып сынауға яки мақтауға əлсізбін,жүректің əрбір жүйке талшықтарын, домбыраның ішегіндей қозғатады.