Өлең, жыр, ақындар

Есіл

  • 02.12.2015
  • 0
  • 0
  • 7092
Есіл ағып барады, нұр жұмылып,
Жағада тал, терегі ырғатылып.
Айдында шортандары, шабақ қуған
Күмпілдетіп толқынды жарға сырып.
Есіл шалқып ағады-кең жайылып,
Мал жанын күзетіп жүр, Ел қайырып.
Атылып шығып жатыр-
Биік үйлер,
Ата мекен ежелгі жерді айырып.
Есіл терең ағады, шымырланып,
Иірім -жұдырықтай жұмырланып.
Аққу, қаздар жүзеді -
Ерке сылқым
Қыздардай биден қайтқан құмар қанып.
Есіл күліп,
Күрсініп , еркелейді ,
Төрт құбыла сай болып,
Жер - кеңейді.
Құшағына жарты әлем ендемейді,
Еш - өзен ,
Есіліме тең келмейді!.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағада

  • 0
  • 0

Шуылдап толқын,
Суылдап желі соғады,
Екпінді қарқын, толассыз үдеп ағады.
Жағада тұрмын, жағаға тығып мойынды.

Толық

Налу

  • 0
  • 0

Бұлақ құлап -
Құздардың жақпарынан,
Мұздақ түсті -
Алатау ақ қарынан.

Толық

Алтын адам

  • 0
  • 3

Бар киімі, қаруы, алтындалған ыдысы,
Тауып алды сүйекті, жер қазғанда бір кісі.
Пақыр емес әрине, Патша ма, әлде кім білсін
Заманында билеген, ұлылырдың ұлысы.

Толық

Қарап көріңіз