Өлең, жыр, ақындар

Жезқазған жыры

  • 19.03.2022
  • 0
  • 0
  • 332
Бұл өлкеде жерлерім аз баспаған
Су сапарын бұл өлкеден бастағам.
Бұл өлкенің әусімен ұшсам да,
Көз қиығын көктен жерге тастағам.
Жер белмен заулап, жүйткіп үйренгем,
Бәріне де некелідей үйленгем:
Аспан, жер, су — бәpi менің жарымдай,
Ертелі - кеш eciк қағып үйге енген.
Енді міне, жезді жердің астында
Менің iзiм таңба салды тас, құмға.
Өзім түгіл сезіп-ақ тұр ұлтаным
Бордан бетер босағанын тастың да.
Жер астының аспаны бар төбемде,
Ал мен содан бip шақырым төменде.
Өлеі — тасқын. Оны жарық дүниеге
Kөшiп жатқан жез орнына төгем бе?
Жоқ! Сарқылмас байлығыммен өлең тең,
Мен де соны келешекке жөнелтем.
Мен тынғанда, жер бетінде жарқылдап
Жез бен жырым бipгe жүрсе жөн ертең.
Талай ұрпақ басталар да, тыйылар,
Замандардың заңды сондай күйі бар.
Ал металдар жырға сepiк болам деп,
Неше дүркін балқып қайта құйылар.
Екеуіне тисең қapғaп-ciлeймiн,
Екеуіне ауыр жүкті үлеймін.
Eкeyiн де кідіртуге болмайды,
Eкeyiнe бақытты жол тілеймін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұрсынзадаға

  • 0
  • 0

Жүректі Ердің алып денесін де
Caқтаған әлмисақтан ел есінде.
Аңызға айналып та тұрған солар
Айтулы заманалар белесінде.

Толық

Екі елші хақында

  • 0
  • 0

Илья Жақан, Қанатбай Дүйсенбегі
Бip шындыққа күй сенді, күй сенбеді
Талай аруақ, тарлан да талай тipi
Ізетпен бұларға бас исем деді

Толық

Көненің көрген күні

  • 0
  • 0

Бал қымызды зереннен сарқып iшceң,
Ығысатын дау-шардың салқыны іштен
Баяғының заманы-ай!.. Өтті, кетті
Кейінгіге қыла алмай салтын үстем.

Толық

Қарап көріңіз