Гүл тапсырған пері

Титімдей қыз тапсырды-ау гүл әкеліп,
Қарызымды өтеу ме бұл әкелік?..
— Көп-көп жаса, Ата! — деп ол айтқанда
Кезден бетер көңілім жыла келіп...
Кеп емес мен, аз жасап отырғандай,
Құдды менің орнымда ол тұрғандай,
Күлді-ай келіп жан-жақтан мен құралпы,
Өңкей кepi қасқа бас, жалтыр маңдай.
Солар үшін ұялдым мен сәбиден,
Солар тойға келсе де аңсап үйден.
Әлі ойласам, оллаһи, еместеймін
Балақайға басымды жаңсақ иген.
Өлгесін де өмірің болсын десе,
Ақ пepiштe қайталап ол шын десе,
Өңкей мына күлегеш
қуаныштың
Көз жасына демей ме толсын кесе?!
Қысқа күнде көрсе де неше мені
«Кеп жасаны» көп айтқан шешем еді
Соның рухы жұмсаған періште бұл,
Өзге сүттен жебіңді кеш енеді..
Қайран ана, нәр күткен нәрестеден
Ұл-қызыңның дәл менше бәpi өспеген.
Қалармын-ау қазақ боп
өлгенде де
Көкірегінен заманның зары өшпеген...

---