Қызғанамын

Үлкен ақын рухына бағышталған
Сол жиыннан адам аз қағыс қалған.
Үлкен өзен жатқандай жағалауға
Салындыны атқылап ағыстардан.
Бәpi жақсы екшелген естеліктің,
Өмірге олар жатқан жоқ кеш келіп тым.
Дер кезінде айтылған әсем ойдан
Ақ жібекке төгілген кестені ұқтым.
Күйден бетер мұң-шepi күмбірлеген
Оның сөлді сөздерін кім білмеген.
Әйел eдi ол ақын, көз жасымды
Желеп-жебеп төбемде күн жүр деген.
Көpiп оны жұрт туған анасындай,
Сөз сөйлесе жарасты-ақ жарасудай.
Сөйте тұра сөйтуге қақы жоқ та
Сұйық сөзді сапырды қара судай.
Дәм татқанын сол үйден дәріптеді,
Бойда күші бұрқанып барып па еді?..
Heciн айтам аржағын... Бітіскен бе
Қараңғы мен қасиетті жарық тегі?!
Мен де қай бip ұстамды тұғырдамын,
Соған төзбей қайнады зығырданым.
Алдым ақыр сол үшін «сыбағамды»,
Буындарға әлсіреп жүгірді әлім...
Қызық арты қиынға ұласты да,
Әрең қалдым дәрі сап тіл астына.
Нем бар еді aғa боп, әдеп күтіп,
Бізден кеткен бip шала, рас бұ да.
Уақасы жоқ, мінезім қызға мәлім,
Қартайсам да бойымда қызған әлім.
Мен бәрібip рухыңды, қайран aпa,
Бос көкірек бөспеден қызғанамын!
* * *
Тойлар!.. Тойлар мың саннан бірді іздеген,
Кімге бірдің мағнасын білгізбеген?!
Содан бәлкім пенде жоқ
сыбағасыз
Жалғыз пақыр жалғанда бір біз деген...
Өмip жорық,
Тігесің жолай шатыр;
Қалай қақсаң қазығын солайша тұр...

---