Өлең, жыр, ақындар

Күн мен түн

  • 08.04.2022
  • 0
  • 0
  • 996
Баллада

Түн мен күннің арасын
Жалғадым осы жырменен.
Қөздің ақ пен қарасын
Бөліп алған нұрлы әлем.
Түн мен Күннің бірінде,
Бір жағына тұрса ауар.
Абай ақын:—Ұлым,— деп
Ұлына қойған бір сауал:
— Ұйқы менен ояудың
Жағады,— депті — қайсысы?
Ақ пен қара бояудың,
Бағалы, депті — қайсысы?
Дәлелдеп бәрін толғанып,
Ойланып барып тап,— депті.
Баласы бір күн ойланып,
— Бағалы бояу — ақ,— депті.
Бұл сөзі ұлдың ұнамай,
— Дәлелсіз айту — жаманы.
Меніңше, — депті ұлы Абай,—
Қара бояу бағалы...
Түн түн болып толғаса,
Ойға батпас шақтар аз.
Қара бояу болмаса
Түк айтпайды ақ қағаз.
Адамға әсем, сымбатты,
Тұратын бояу жарасып.
Дүниеде қымбатты
Көзде емес пе қарашық?
Айтса да сөзін ояудың,
— Меніңше,— депті баласы —
Ақ пен қара бояудың,
Жер мен көктей арасы.
Ақынның ұлы саналы,
Ақылдан басын имепті:
— Ақ бояу қымбат болары,
Ақ емес пе Мый? — депті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз күшін өзі болып байқап алғаш

  • 0
  • 0

Өз күшін өзі болып байқап алғаш,
Тұлғалар қалды өмірде қайталанбас.
Абай мен Пушкин ақын дәл осылай
«Қайталанар» деп ешкім айта да алмас.

Толық

Көзіңнен айналайын мөлдіреген

  • 0
  • 0

Көзіңнен айналайын мөлдіреген,
Сөзіңнен айналайын елжіреген.
Даламның сұлу жібек самалындай,
Сезімнен айналайын желбіреген.

Толық

Неге өлең жаздым екен білмедім

  • 0
  • 0

Неге өлең жаздым екен білмедім,
Өлеңменен өтті талай күндерім.
Өлеңменен өтті талай түндерім,
Неге өлең жаздым екен білмедім.

Толық

Қарап көріңіз