Өлең, жыр, ақындар

Неге?

  • 02.12.2015
  • 0
  • 0
  • 2833
Жұрт жатқан жеті түндерде,
Неге бұл ұйқым келмейді?
Сайраған құстар үндерге,
Ой неге көңіл бөлмейді?
Жүрегім неге тоқтамай,
Дүріс те дүріс соғады?
Елеулі ойды жоқтамай,
Құлағым нені ұғады?
Аязда тұрған алмадай,
Ақ жүзім неге суиды?
Айбары суық найзадай,
Қай қиял маған жуиды?
Ойларға өзге бой берген,
Не мені алған шырмытып?
Өзгені онша қол көрмей,
Жүректі сорға сыздатып.
Қорықпай, саспай тереңге.
Ой неге мұнша бойлайды?
Бар ойды тастап бір өңкей,
Бұл көңілім нені ойлайды?
Алқынып асау жүрегім,
Жас неге сел боп парлайды?
Жүрекке қосып тілегін,
Домбырам неге сарнайды?
Сыр бермес, ортақ шешен тіл,
Айтпайды ашып мән - жайын.
Ашылмас езгі ауыр сыр,
Барлығы мұнда дап - дайын...
Айтпай - ақ құрбым білерсің,
Басыңнан талай кешкенді.
Көремін тәуір жүйесін
Үндемей ішкен шешкенді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бар ойым бастан кешті көзім көріп (А.С.Пушкиннен)

  • 0
  • 0

Бар ойым бастан кешті көзім көріп,
Көп қиял солғындады сәуле сөніп.
Жалғыз - ақ қалған нәрсе азап тарту,
Жемісі жалған ойдың жүрген көніп.
Бернияз Күлеев

Толық

Ертеректе ер жүрегім

  • 0
  • 0

Ертеректе ер жүрегім,
Ізгі, еркін, ерке еді.
Бар үмітім, ен тілегім
Мәңгі сондай... көрік еді.

Толық

Өлім - құрдым, өмір - өзен, жоғалт

  • 0
  • 0

Өлім - құрдым, өмір - өзен, жоғалат,
Өсер өзен тұрмыс жасын сорғалап.
Тағдыр желі еркіні қоймай айдаса,
Сорлы қу бас қайда кетпес домалап.

Толық

Қарап көріңіз