Өлең, жыр, ақындар

Түн

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 795
Тас қараңғы. Бәрі бейбіт. Болғаны
Қоңыз ұшып, бұзды ұйқыны жондағы.
Шөп түбінде жауын құрты бір бүктем,
Ол хабарсыз біздің күйбең тірліктен.
Зәулім терек бәсік зауқын тимады
Аспанда айдың ашылғанмен дидары.
Оның мұнша жануында мән бардай
Терезенің алдында ол тұр.
Мәрмәрдай. Қабырғадан көлеңкесі көрінді,
Айға емес, көкке қарап емінді;
Бой алдырып құштарлықтың отына
Тұрғанымен, тартпас ешкім сотына.
Жылтырайды ұмыт қалған шырағдан,
Ай мен білте сәулесінен құралған
Осынау нұр махаббаттың отындай
Асау қанда ойран салды-ау, опырмай!
Кім бұл? Кім бұл, түн ұйқыны төрт бөлген?
Не сезерсің өрекпіген өрт демнен?
О, дүние, үнсіз тұрған кім сонау,
Жанарына жасырғанын білсең-ау!
О, дүние, жалғыз досы жан кешер
Жан жарасын жеңілдете алса егер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаңбырдан соңғы кеш

  • 0
  • 0

Қараймын мен терезеге:
Кешкі шапақ сөніп жатыр,
Шатыр менен кенереге
Соңғы нұрын төгіп жатыр.

Толық

Кавказға

  • 0
  • 0

Кавказ! Бір ел қашықтағы!
Еркіндікке қоныс жер ең!
Бақытсыздық басып тағы
Шеңгел салды соғыс деген!..

Толық

Бородино

  • 0
  • 0

"Айтыңызшы, маған, ағай,
Бермепті ғой французға жай
Өрт ұйпаған Москваны.
Болыпты ғой қырғын майдан,

Толық

Қарап көріңіз