Ертеңім бұлдыр көлеңке

Ертеңім бұлдыр көлеңке,
Өткенім түгел - мұң-зарым.
Өмірге келіп неге ерте,
Немесе кештеу тумадым,
Талайыма бұл жаздың не,
Қысқа ғұмыр аз күнде,
Сенімімді тәрк етіп?
Сыбағам мені мас қылып,
Ұсынып еді жақсылық:
Жаңасың деп жарқ етіп.
Айтқанға сеніп бұл сорлың.
Арманға белден көмілді,
Болашағымды өлшедім,
Ақ тұлпар етіп көңілді.
Арамдық, пәктік алысып,
Пәктігім менің тұншықты.
Жүрегімді жас жаншып,
Жанымнан ащы үн шықты –
Әкетті дауыл жұлып ап,
Адалдық деген бүршікті.
Басымды сонда қалқалап,
Жүректі бөгде пана еттім:
Басқаның сөзін малталап,
Басқаның ісін нәр еттім.

---