Намыс
Намыс – от,
намыс – жалын ба?
Бұрқанып долданған шағында
тiлi байланып,
өзегi өртенiп,
iлесiп дүрлiккен ағымға
алқынып арың да,
қызады қаның да.
Қан жұтқан кектер мен
зомбылық, зорлықтан ашынған
дуэльде, жекпе-жектерде
өлген ол
өткен ғасырда
рухқа от құйып,
жүрекке оқ тиiп.
Жез иық, сұр мундирлi
тышқан көз Зомбылық
тепкiлеп, талдырып
оны ұстаған
аяқтан,
қолдан кiсендеп,
қылыш боп қылша мойыныңды
қиып түсем деп.
Бүгiнде ол
ары мен шаттығы шерменде
теңдiгi жоқ әлi елдерде
әлi де тiресте,
әлi де күресте:
қара ниеттi
қара күш болып тиiскен
арсыздар
намысты күтiп ап
қараңғы мүйiсте
ырылдап ит болып талайды,
жабылып сабайды –
жығып сап таяққа,
басады аяққа.
Намысты, намысты
қансыздар
басады аяққа!
Ызадан қабағы түйiлген
өзегi өртенiп,
жаны күйiнген
жүрегiн жаралап
iлiнген пышаққа,
түседi ол
ауыр жағдайда
ауруханаға.
Қара күш, қара ниетпен
деме оны сөндiрем,
көндiрем.
Төзедi ол
не жазсын маңдайға,
қандай бiр қатыгез жағдайда
жоғары ұстайды ол өз басын.
Алдыма бүгем деп ойлама,
жоқ оның тiзесi.
Жылатам деп оны ойлама,
жоқ оның жалыныш көз жасы!
- Үмбетей Жырау
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі