Тымық кеш

Тып-тынық кеш.
Ұйып тұр заңғар аспан
бәсең тартып дауыс та ән толастар.
Алып шамдар секiлдi бозарады,
аппақ болып гүлдеген алма ағаштар.
Тып-тынық кеш,
У-шу да бiттi мүлде,
Қалғып-мүлгiп маужырап кеттi гүл де,
Шылымдарын тұтатып алып жатты,
жұлдыз бiткен аспанның түкпiрiнде.
Жағып алды бiр отты мұнараң да,
Марғау басып адамдар жүр алаңда.
Қол ұстасқан екi жас
былай шыға
құшақтасып айналды бiр адамға.
Орындалып бәрi де тiлегiңнiң
жүргендейсiң iшiнде жыр-егiннiң.
Тып-тынық кеш, тып-тыныш
құлақ салсаң
естiледi дүрсiлi жүрегiңнiң.
Анда-санда жас күлiп, шал жөтелiп,
қайта тынар әлдекiм ән көтерiп...
Әлдене iздеп шұбырып бара жатты,
бағаналар қолына шам көтерiп...

---