Өлең, жыр, ақындар

Астам

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 390
Айналаны,
ортаны сезiнбедi.
Құбылысты тұсады сезiмдегi.
Бұл өмiрде,
бұл тiрлiк,
бұл қазақта
өзiм дедi, тек қана өзiм дедi!
Өзi жайлы күн бойы жазатыны.
Түнi бойы тек өзi қазатыны.
Қиырына көз жетпес шалқып жатқан
дария боп көрiндi өз ақылы!
Қарамады ол өзге ойға,
өрт өлеңге.
Қарамады ол өзге жұрт,
өркен елге.
Терең болып көрiндi өз ойлары,
күнi бойы сүңгiдi сол тереңге.
Қарсы даулар қадалды қанжар болып,
соңы кеттi дау болып,
жанжал болып.
Теңiз бенен дария түбiндегi
өз сөздерi көрiндi маржан болып.
Астамдықтан семдi де,
өлдi ақылы.
Астамдықтың зауалын көрдi ақыры, –
тек өзiне сүңгiген сол бiр адам
өзiне-өзi тұншығып өлдi ақыры!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қартайған қара Қабақ батырдың мұңы

  • 0
  • 0

Қайран өткен дүние-ай!
Күнiм өттi.
Гүлiн төктi.
Қаным тартылды.

Толық

Суық заман

  • 0
  • 0

Мына заман —
Түкiрiгiм
Жерге мұз боп түсетiн
Күндей суық;

Толық

Қайтейiн, қолымнан келмейдi

  • 0
  • 0

Қазағымның
Жүретiн жолының бәрiне
Айдың сәулесiн төсеп
Жарық етiп қояр ем;

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар