Өлең, жыр, ақындар

Жұғымды адам

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 515
Жұғымды адам, балдай тәттi жұғымды.
Тұла бойы түсiнiктi, ұғымды.
Сырлас жандай – ашпасаң да сырыңды.
Мұңдас жандай – айтпасаң да мұңыңды.
Жоқ секiлдi мұнары да, тұманы.
Таусылмайды төзiм менен шыдамы.
Қай кезде де ықыласпен иiлiп,
Қай кезде де күлiмсiреп тұрады.
Жаңа ашылған гүлдей болып реңi,
Сырлы саз боп төгiледi тiлегi.
Iштегiңдi ишарадан сезiнiп,
Ойдағыңды емеурiннен бiледi.
Ол түспейдi қанжар болып қайраққа,
Оған жат қой айбарың да, айбат та.
Қай кезде де жұп-жұмсақ боп тұрады
Тоқаш нандай малып алған қаймаққа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағымпаз

  • 0
  • 0

Сөзбенен! –
Айдың сәулесiнен
Ақ шатыр тiгiп бередi.
Өзендердi бұрып әкеп –

Толық

Өлең жазып отырмын

  • 0
  • 0

Өлең жазып отырмын.
Қаламымды
Көкпеңбек көлдерге
Малып алып

Толық

Әлкей Марғұлан

  • 0
  • 0

Жiгерленiп, құлшынып,
сеңдi ме екен күшiне –
кеттi аттанып бiр жiгiт
қап-қараңғы қатерлi

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар