Өлең, жыр, ақындар

Қаскөй

  • 14.06.2022
  • 0
  • 0
  • 639
Мен сенiң
Қолыңа түссем –
Терiмдi! –
Тiрiдей сыпырып аласың.
Сыпырып алған терiмдi
Шүберек құсатып
Шеңгелге жайып қоясың.
Қолыңа түссем
Дарға асасың.
Асып қана қоймайсың –
Буынып тұрған кезiмде –
Астына от жағасың.
(Сол кезде менi –
Бiлемiн –
Ешкiмнiң жоқтамасын!)
Сенiң жаның сайтанда –
Шапсам да!
Шабылмайсың.
Сен –
Қаралы үйдiң! –
Қызын зорлаудан
Тайынбайсың.
Сен! –
Өтiрiк, өсексiң.
Есексiң.
Қара бәлесiң,
Қара жаласың.
Егер мен өлсем –
Қабiрiме –
Бiр уыс топырақ емес,
Бiр уыс тiкен саласың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаза

  • 0
  • 0

Адалмын деп жүрген түрiң осы ма –
деп – қарағым, өтiнемiн, шошыма...
Мән берместен өтiрiктi жәй ғана
айта салдым жақын көрер досыма.

Толық

Аспандағы аласапыран

  • 0
  • 0

Бәрі тыныш болатын
Аспандағы
Ақ боз атпен
Көк боз ат —

Толық

Демографиялық өлең

  • 0
  • 0

Жоғын жоқтап отырғам жоқ жоқтықтың!
Дегенменен шегi бар ғой сақтықтың, –
есiгiнде бес құлып бар осы үйден
иiсi аңқиды тоғышарлық, тоқтықтың.

Толық

Қарап көріңіз