Өлең, жыр, ақындар

жолда

Жолда

Бұлтын түнгі аспанның үзіп-үзіп,
құстай көшкен күздегі қатар тізіп,
бара жатыр қалыспай бір-бірінен,
көкжиекке қайықтай баяу жүзіп.

Жол жиегі қарлары күртік-күртік,
Салдырлатты көлікті, әбден құртып.
Басын шайқап боқтады жүргізуші:
Қап-әкеңнің жолын-ай, жыртық-жыртық!…

Әжім басқан ұсқыны тілік-тілік,
Жылап тұрған сыңайлы, әлде күліп.
Алашадай қара-ала май-май шашы
Үрпиіп тұр жусандай, жатып-тұрып.

Терезеге шағылған жарқ-жұрық,
Ай қарап тұр сары-ала қабақ түріп.
Салтақ-салтақ әйнегін кеп сүртеді
Қос сыпырғыш сыртымда гүрк-гүрк.

Қайыңдар тұр тербеліп селтең-селтең.
Бұл далада жан түгіл - мал да бөтен.
Еміс-еміс келеміз бір ауылға.
Қашық еді, қайтесің? Шыда дөтен!

Барған сайын барады ұйқы қашып,
тегіс жермен келеді басып-басып.
Сығырайған жарығы әлсін-әлсін
Алдымызды ерініп жатыр ашып.

Ағараңдап барады қырат басы.
Шолпан жұлдыз жымиды нұрын шашып.
Бағанадай алыста түтек-түтек
Түтін құсқан мұржалар будақтасып.

Көрінеді мөлейген ауыл шеті.
Тақыр дала ұшында қалған кекіл.
Уф әйтеуір, жеттік пе - жетпедік пе?!
Келіп қалдық бұйырса ебіл-дебіл.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз