Тауға шыққанда

Тауға шығу арманым едi.
Тауға шықтым.
Таудың кереметiн –
Мейлi сен,
Мейлi сенбе!
Алғаш ұқтым.
Көкпеңбек өзендi
Әне бiр сарқырама
Ақ түбiтке айналдырып
Түтiп тұрғандай.
Әне бiр
Бұтақтары сойдиған
Кеуiп қалған қарағай
Киiм iлгiш сияқты
Келер қонақты
Күтiп тұрғандай.
Қ иналсам –
Ағаш бiткен
Қолдарын созып,
Қап-қара тастары
Жап-жалпақ жауырындарын
Тосып жатыр.
... Түу сонау тұста
Бiр бұлтты
Жартасқа тiреп қойып
Қып-қызыл найзағайлар
Жалба-жұлбасын шығарып
Осып жатыр.
Алып тауым-ау,
Мен ендi сенiң
Жыршым десең жыршыңмын,
Күйшiм десең күйшiңмiн!
Тап-таза ауаңа да,
Күш-қуат құйған
Дауаңа да сүйсiндiм!
Сүйсiнбей қайтейiн,
Мен қаншама биiктеп,
Жердегi тiршiлiк
Қаншама аласарды.
... Тау дегенiң де –
Қазақ сияқты жомарт екен! –
Қара нардай бiр шыңын
Алдыма тосып,
Бiр бұлтын – иығыма! –
Жаба салды.

---