Өлең, жыр, ақындар

Мерез

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 567
Мына жанның
Қара темірдей сірескен
Жұлынын-ай.
Күн нұры түскенде —
Ең болмаса!—
Қара тастай жылымайтын
Суығын- ай.
Кім- кімді де
Бір үрлеп өшіріп тастайтын
Шам сияқты көреді;
Кім-кімді де
Жайылып жүрген
Мал сияқты көреді.
Мұздан жаралғандай
Сырты ызбар,–
Іші ызғар,–
Бетіңді қарып жібереді;
Ұшпаның ернеуінде тұрсаң—
Жазығың болмаса да—
Құрдымға қағып жібереді.
Осы бір адам—
Елімнің денесіне шыққан
Жазылмайтын жарам сияқты;
Ғұмыры
Көк майсаға аунап көрмеген
Арам шөптің арасында өскен
Адам сияқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Парк

  • 0
  • 0

Ағаш-ағаш —
бар айналаң ағаштар.
Ұшар басы көк аспанмен таласқан,
дүниемен,

Толық

Құбылыстар мен бұрылыстар

  • 0
  • 0

Құбылыстары мен
Бұрылыстары көп
Заман бұл.
Шиыр-шиыр

Толық

Менің пәтерім

  • 0
  • 0

Көрiктi ғажап жерде емес
менiң пәтерiм.
Тар да емес, кең де емес,
менiң пәтерiм.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер