Өлең, жыр, ақындар

Мерез

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 450
Мына жанның
Қара темірдей сірескен
Жұлынын-ай.
Күн нұры түскенде —
Ең болмаса!—
Қара тастай жылымайтын
Суығын- ай.
Кім- кімді де
Бір үрлеп өшіріп тастайтын
Шам сияқты көреді;
Кім-кімді де
Жайылып жүрген
Мал сияқты көреді.
Мұздан жаралғандай
Сырты ызбар,–
Іші ызғар,–
Бетіңді қарып жібереді;
Ұшпаның ернеуінде тұрсаң—
Жазығың болмаса да—
Құрдымға қағып жібереді.
Осы бір адам—
Елімнің денесіне шыққан
Жазылмайтын жарам сияқты;
Ғұмыры
Көк майсаға аунап көрмеген
Арам шөптің арасында өскен
Адам сияқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әлсіздік

  • 0
  • 0

Әл жоқ,
Бойымдағы –
Тастарды жаңғақтай шағатын! –
Күш, қуатым

Толық

Жаңбыр құдіреті

  • 0
  • 0

Дүние
қап-қара боп түнердi.
Дүлейлi құйын соқты.
Әлдене сұранды...

Толық

Марқаю

  • 0
  • 0

...Жемтік іздеген
Қара құс —
Тас төбемде
Шүйіліп жүр...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар