Көне қала
- 0
- 0
Көне қала.
Бәрiн көрген қала бұл.
орынындай шор боп бiткен жараның, –
жатыр әне үйiңдi боп, төбе боп
Жалғыз қалғанда
Енді менің өмірімдеЖаз басталмай
Күз келетіндей;
Енді мені ғұмыры
Адам баласы
Іздемейтіндей.
Енді дүние
Солтүстік мұзды мұхиттай
Суып кететіндей;
Онсыз да
Балшықта қалған басымды
Тағы біреу кеп
Қайта- қайта тебетіндей.
Тек табиғат қана
Менен безінбейтіндей;
Тек табиғат қана
Мені ойлап
Көз ілмейтіндей.
Өліп жатқан
Менің үстімде
Аққулар сұңқылдап,
Қаздар
Алты айналып ұшып
Түстікке қайтатындай;
Денеме
Мейірімді жыландар оратылып,
Басымда
Қайырымды байғыздар
Жоқтау айтатындай.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Әбдіраштың Жарасқаны
- 0
- 0
Жарасқаным, дара тұлғам,
Сенде сезiм, ой шыныққан.
Бiлем сенiң
Жаратылған
Бұлт жылады
- 0
- 0
Бұлт жылады.
Бауырын қара тасқа талқандап ап,
Қағып ап тамшыларды толғанды алап.
Кең дала айқыш-ұйқыш жолдарымен,
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі